Bomba, która wysadziła Boga: I inne poważne wiersze

Opinie czytelników

Zbiór poezji Freddy'ego Niagary Fonseca, „The Bomb That Blew Up God”, jest ceniony za przystępność, głębię emocji i kapryśny charakter. Recenzenci podkreślają, że wiersze są przyjemne, wnikliwe i zdolne do wywoływania szerokiej gamy uczuć. Krytycy podkreślają zdolność zbioru do uczynienia poezji relatywną i głęboko transformującą, często łącząc humor z ważnymi tematami.

Wiersze są łatwe w czytaniu i zabawne, oferując równowagę humoru i głębi. Zapewniają świeże spojrzenie na codzienne doświadczenia i często nawiązują głębokie emocjonalne więzi. Czytelnicy doceniają różnorodność tonu, tematyki i form poetyckich, a wielu z nich opisuje prace jako podnoszące na duchu i inspirujące. Zbiór jest prowokujący do myślenia i zachęcający, ułatwiając osobistą refleksję i zmianę.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać niektóre wiersze za niekompletne lub zbyt uproszczone w porównaniu do tradycyjnej poezji. Mogą pojawić się obawy, że czasami skłaniają się one ku nadmiernej kapryśności lub braku oczekiwanej głębi bardziej konwencjonalnej poezji. Kilku krytyków wspomniało o początkowych zastrzeżeniach dotyczących współczesnej poezji, które mogą być zniechęcające dla osób niezaznajomionych lub krytycznych wobec tego gatunku.

(na podstawie 47 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Bomb That Blew Up God: And Other Serious Poems

Zawartość książki:

THE BOMB THAT BLEW UP GOD And Other Serious Poems to czuły zbiór poezji pełen przygód i dowcipu. Freddy Fonseca splata siedem głównych tematów życia w rozległą, duchową podróż obejmującą cały świat i wszechświat.

W jego poezji jest dzika strona, która jest zarówno śmiertelnie poważna, jak i całkowicie urocza. Tytułowy wiersz, współczesna bajka, przedstawia odwieczną walkę dobra ze złem, z zaskakującym zakończeniem. Promyk nadziei zaczyna ożywiać wszechświat na skraju duchowej ciemności.

Tańce, muzyka i magia eksplodują energią, radością i melodyjną poezją w egzotycznych sceneriach.

Wiersze przesiąknięte konfliktem zmuszają nas do radzenia sobie z egzystencjalnymi lękami. Jak je przezwyciężymy? Dostajemy ulgę od poprzednich wyzwań.

Krótkie, odważne skecze, mini dramaty, humor i nie tylko. Śmierć pokazuje swoje przerażające oblicze z wielu stron. Próbujemy sobie z tym poradzić.

Czasami z powodzeniem. Otwierają się nowe drzwi dla teatralnych wierszy pełnych życia i głębokich monologów zwiastujących duchową przemianę. Natura lśni najpiękniej i najbardziej podnosząco na duchu.

Zyskujemy pewną dozę uznania i wdzięczności w naszym zbyt gorączkowym życiu. Fonseca przywołuje żywe, tropikalne rytmy z Ameryki Południowej.

Jego wiersze wahają się od trzywierszowego haiku do trzystronicowej poezji epickiej w mgnieniu oka. Używając wolnych wersów i rymów, wylewa swoje serce w przystępną, afirmującą życie poezję.