The Weather Gods
W centrum Bogów pogody znajduje się kilka paradoksów: świat jest zarówno wytchnieniem, jak i miejscem smutku; lekarstwem i źródłem rozczarowania; miejscem odnowy i śmierci; miejscem wytrwałego ducha i utraty kontroli.
Książka postrzega naturę jako miejsce uzdrowienia - czy to po śmierci, utraconej miłości, czy niespełnionych oczekiwaniach związanych z życiem. W miarę jak ludzie dorastają i budują swoje życie, nieuchronnie znajdują się na łasce bogów pogody; czy to w najlepszym wiosennym pięknie, czy marniejąc w długich letnich zmierzchach, czy w środku mokrego listopadowego deszczu, te siły, których nie widzimy, ale które są zawsze obecne w naszym życiu, są miejscami do eksploracji i uzdrowienia, nawet jeśli ciężko wywalczonego.
Osoby mówiące w tych wierszach sugerują - poprzez relacje, które budują i cuda natury, których są świadkami - że często niepokojący, błotnisty akt życia jest wart zachodu. Ta książka prosi nas, abyśmy spojrzeli na świat świadomymi oczami: nic nie jest niedostępne i nic nie jest zapomniane.