Bogate dziedzictwo Karnataki - rzeźby świątynne i tańczące apsary: Połączenie mitologii hinduskiej, Natyasastry i Silpasastry

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.

Oryginalny tytuł:

Karnataka's Rich Heritage - Temple Sculptures & Dancing Apsaras: An Amalgam of Hindu Mythology, Natyasastra and Silpasastra

Zawartość książki:

Nataraja, tańcząca rzeźba Śiwy, jest prawdopodobnie najbardziej znaną spośród wszystkich rzeźb hinduskich, i słusznie. Wywołała ona bardzo zaawansowane dyskusje wśród naukowców, filozofów, artystów, krytyków sztuki, kolekcjonerów sztuki, historyków, archeologów i mitologów. Rzeźba Nataraja zajmuje również dumne miejsce w CERN, Europejskim Centrum Badań Fizyki Cząstek w Genewie.

Według mitologii hinduskiej Śiwa był pierwszym tancerzem na świecie. Wszystkie tradycje dramaturgiczne i taneczne wywodzą się z kosmicznego tańca Śiwy. Tandu, uczeń Śiwy, opowiedział opis tańca Śiwy Bharacie Muniemu i uważa się, że skompilował on Natyasastrę, pierwszy na świecie traktat o dramaturgii, tańcu i innych sztukach widowiskowych. Naukowcy uważają, że Natyasastra została napisana w długim okresie między II wiekiem p.n.e. a II wiekiem n.e., przy udziale różnych mędrców, a jej fundament został położony przez Bharatę Muniego.

Konwergencja między mitologią hinduską, Natyasastrą i Silpasastrą była naturalnym rezultatem. Karnataka i jej tradycja architektury świątynnej odegrały pionierską rolę w nadaniu artystycznej formy tej konwergencji w rzeźbach świątynnych. Chociaż trend ten mógł rozpocząć się wcześniej w II i III wieku n.e., zaczął zajmować centralne miejsce od czasów Badami Chalukyas. Przechodząc przez różne udoskonalenia między V a X wiekiem, osiągnął swój szczyt w sztuce Hoysala. Niniejsza książka śledzi historię ewolucji i rozwoju rzeźby świątynnej na przestrzeni wieków, odnosząc się do istniejących form rzeźbiarskich i literatury kanonicznej, która rozwijała się z biegiem czasu.