Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „God Mocks” bada ewolucję i rolę satyry na przestrzeni dziejów, szczególnie w odniesieniu do myśli chrześcijańskiej. Jest dobrze zbadana i zapewnia głębokie zanurzenie się w interakcji między humorem a tekstami religijnymi, choć wyróżnia się suchym, technicznym stylem pisania.
Zalety:Książka jest pouczająca i wnikliwa, oferując fascynujące spojrzenie na satyrę i humor na przestrzeni dziejów. Jest dobrze napisana, z obszernymi odniesieniami do klasycznych autorów, dzięki czemu jest przyjemna dla osób zainteresowanych tematem. Czytelnicy docenili badanie ewolucji humoru i perspektywę autora.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali książkę za pozbawioną humoru, mimo że została oznaczona jako satyra. Styl pisania jest opisywany jako suchy i techniczny, co sprawia, że nie jest to lekka lektura. Dodatkowo, książka może nie przypaść do gustu osobom oczekującym bardziej rozrywkowej lub humorystycznej treści.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
God Mocks: A History of Religious Satire from the Hebrew Prophets to Stephen Colbert
Zawartość książki:
Zwycięzca nagrody Religious Communication Association Book of the Year Award 2016.
W książce "God Mocks" Terry Lindvall wkracza na grząski i niebezpieczny grunt religijnej satyry, opisując jej ewolucję od biblijnego dowcipu i humoru hebrajskich proroków, przez epokę rzymską i średniowiecze, aż po czasy współczesne. Zabiera czytelnika w podróż przez dzieła Chaucera i jego Opowieści kanterberyjskie, Cervantesa, Jonathana Swifta i Marka Twaina, kończąc na zapośredniczonej rozrywce współczesnych wags, takich jak Stephen Colbert.
Lindvall odkrywa, że w szaleństwie tych szyderców jest metoda: prawdziwa satyra, jak twierdzi, jest w swej istocie moralnym oburzeniem wyrażonym śmiechem. Istnieją jednak niezwykłe różnice w sposobie, w jaki ci religijni satyrycy wyrażają swoje oburzenie. Zmieniające się kostiumy religijnych satyryków pasują do ich czasów. Ziemisty, szorstki język Marcina Lutra i Sir Thomasa More'a podczas karnawałowego ducha późnego średniowiecza został uszlachetniony oświeconym dowcipem Alexandra Pope'a. Świętokradztwo Monty Pythona nie przekłada się dobrze na ironiczne głosy Sorena Kierkegaarda. Satyryk religijny nie musi nawet być częścią wspólnoty wiary. Wszystko, czego potrzebuje, to oko i ucho na głupotę i szykany religijnych pozerów.
Podążanie ścieżkami satyryka, pisze Lindvall, to napotykanie dziwnych i osobliwych skarbów, które są rzecznikami Boga. W God Mocks oferuje on wciągające spojrzenie na ich religijne wykorzystanie humoru w celach moralnych.
