God, Race, and History: Liberating Providence
Tworząc rasowe wizje nowoczesnego świata, europejscy myśliciele przywłaszczyli sobie chrześcijańską doktrynę opatrzności, konstruując ideę panowania europejskiej ludzkości nad światem na wzór panowania Boga nad wszechświatem.
Jako potężna teoria porządkująca relację między Bogiem a stworzeniem, czasem i przestrzenią, jaźnią i innymi, doktryna ta służyła jako intelektualne ramy dla teoretyzacji białości, ponieważ męski podmiot europejski zastąpił Jezusa Chrystusa jako istotę ludzką w centrum historii świata. Poprzez analizę prac G.W.F.
Hegla, Karla Bartha i Jamesa H. Cone'a, God, Race, and History bada tę subwersję chrześcijańskiej doktryny opatrzności, a także późniejsze próby wyzwolenia doktryny z niewoli białości w ramach współczesnej teologii protestanckiej. Następnie rozwija konstruktywną polityczną teologię opatrzności w rozmowie z Delores S.
Williams i M. Shawn Copeland, dostrzegając Jezusa Chrystusa działającego przez Ducha Świętego w zmaganiach zwykłych, pomijanych i uciskanych istot ludzkich, aby przetrwać i wyrzeźbić kwitnące życie dla siebie, swoich społeczności i świata.
