Bóg ma poczucie humoru

Opinie czytelników

Książka „Bóg ma poczucie humoru” to zbiór wciągających opowiadań skupionych wokół życia różnych kobiet. Czytelnicy znajdą w nich historie, które można odnieść do siebie, inspirujące i zachęcające, często dotykające tematów niewierności, złamanego serca i osobistych zmagań. Styl opowiadania historii sprawia, że czytelnicy są zafascynowani.

Bardzo wiarygodne postacie i historie, wciągający i emocjonalny styl pisania, inspirujące tematy nadziei i odporności, świetny styl opowiadania historii, który pozostawia czytelników pragnących więcej, przystępna cena i mocne rekomendacje od czytelników.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać pytania bez odpowiedzi w stylu cliffhanger za frustrujące i nie ma żadnych znaczących negatywnych recenzji.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

God Has A Sense of Humor

Zawartość książki:

Brakuje mi przyjaciółek mojego męża. Za każdym razem, gdy miał romans, stawał się nowym człowiekiem; bardziej dowcipnym, rozmownym i przyjacielskim.

Codziennie się golił i zamieniał postrzępioną bieliznę na wygodne bokserki. Za każdym razem, gdy z nim zrywali, cierpiałam razem z nim, ponieważ zawsze, w jakiś sposób, wyładowywał się na mnie i zamieniał moje życie i nasz dom w piekło. Miało to wpływ nawet na nasze fatalne życie seksualne.

Nazwijmy to syndromem winnego męża, ale kilka lat temu odkryłam, że za każdym razem, gdy dochodziło między nami do intymnych zbliżeń, oznaczało to, że następnego dnia on będzie z kimś innym.

Ale nawet to ustało wiele lat temu. Moje małżeństwo doszło do punktu, w którym byłam szczęśliwsza, gdy on był szczęśliwy w swoich pozamałżeńskich romansach" Wiem, że to brzmi dziwnie.

Kiedyś też tak to postrzegałam, ale już tak nie jest. Jeśli jesteś typem żony, która wierzy, że kobiety powinny być słabszymi naczyniami, dochodzisz do punktu, w którym jedyną rzeczą, jakiej pragniesz, jest spokój. Jeśli inne kobiety uszczęśliwiają twojego męża na tyle, by zostawił cię w spokoju i nie obrzucał wyzwiskami, przestajesz postrzegać tę sytuację jako dziwną.

W rzeczywistości zaczynasz nawet dziękować tym kobietom za to. Tamtej soboty, gdy patrzyłam, jak mój mąż snuje się po domu, wyglądając, jakby na jego barkach spoczywał ciężar całego świata, podejrzewałam, że przyczyną jego obecnej choroby była jakaś nieuczciwa dziewczyna. Być może dowiedziała się, że jest żonaty i ma dzieci, albo znudziła się nim i postanowiła poszukać innego kochanka, może nawet kogoś młodszego.

Powiedziałabym mu, że dobrze mu to zrobiło, ale znałam konsekwencje. Jedyne, co mogłam zrobić, to współczuć jemu i sobie, i mieć nadzieję, że znajdę sposób, by go uspokoić, zanim sytuacja się pogorszy.

Zebrałam się na odwagę - tak, to zabawne, że aby zbliżyć się do mojego męża, musiałam zebrać się na odwagę, a nawet błagać o krew Jezusa - podeszłam do niego i delikatnie położyłam dłoń na jego ramieniu. "Wszystko w porządku? "zapytałam zdesperowana, by go nie denerwować. Odwrócił się powoli i spojrzał na mnie, jakby dotknęła go brudna, bezdomna osoba.

Wpatrywał się z niedowierzaniem w dłoń, którą położyłem na jego ramieniu, a ja szybko ją zabrałem...