Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 55 głosach.
God Gave Rock and Roll to You: A History of Contemporary Christian Music
Zabawna historia ścieżki dźwiękowej amerykańskiego ewangelicznego chrześcijaństwa.
Niewiele rzeczy przerażało konserwatywnych białych protestanckich rodziców w latach 50. i 60. bardziej niż myśl o tym, że ich dzieci padną ofiarą "zagrożenia dla chrześcijaństwa" znanego jako rock and roll. Hałaśliwe dźwięki Elvisa Presleya i Little Richarda wydawały się stworzone do tego, by zniszczyć wiarę ich dzieci, a tym samym podkopać moralne fundamenty Stanów Zjednoczonych. Rodzice i pastorzy rozpoczęli krucjatę przeciwko muzyce rockowej, ale toczyli podjazdową walkę.
Zbawienie przyszło w najbardziej nieprawdopodobnej formie. Cóż, może nie aż tak nieprawdopodobnej - długie włosy, brody, sandały - ale wciąż dalekiej od zapiętego na ostatni guzik, konserwatywnego protestantyzmu, który starali się zachować. Jednak gdy w latach 60. i 70. kontrkulturowe społeczności hipisowskie Zachodniego Wybrzeża ogarnęło przebudzenie, pojawiła się nowa alternatywa. Znane jako Ruch Jezusa - a jego członkowie, bardziej potocznie, jako "maniacy Jezusa" - odrodzenie było krótkotrwałe. Ale łącząc rockową i folkową muzykę kontrkultury z religijnymi ideami i celami konserwatywnych białych ewangelików, maniacy Jezusa i ewangeliczni potentaci medialni dali początek całemu gatunkowi znanemu jako współczesna muzyka chrześcijańska (CCM). W latach 80-tych i 90-tych CCM rozrosła się do ogromnego, wielomilionowego przemysłu. Współcześni artyści chrześcijańscy pojawiali się w radiu Top 40, a niektórzy, najbardziej znana Amy Grant, przeszli do głównego nurtu. A jednak dziś przemysł ten jest cieniem tego, czym był kiedyś.
W tej książce Leah Payne śledzi historię i trajektorię CCM w Ameryce, a tym samym pokazuje, jak przemysł, jego artyści i fani kształtowali - i nadal kształtują - konserwatywny, (głównie) biały, ewangeliczny protestantyzm. Dla wielu postronnych obserwatorów ewangelickie gwiazdy pop, tancerze interpretujący, lalkarze, mimowie i kulturyści są głupimi przejawami kiczu. Payne dowodzi jednak, że te wytwory kultury były źródłem władzy, znaczenia i aktywizmu politycznego. Autorka opiera się na pogłębionych wywiadach z dziennikarzami, wydawcami, producentami i artystami CCM, a także na archiwach, danych sprzedażowych i marketingowych, magazynach fanowskich, towarach - wszystkim, co przyczyniło się do tego, że CCM stała się kwitnącą subkulturą. Ostatecznie, jak twierdzi Payne, CCM pobudziło ewangeliczny aktywizm w silniejszy i trwalszy sposób niż jakakolwiek konkretna doktryna, denominacja, wojna kulturowa czy program legislacyjny.
