Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Bodhisattvas of the Forest and the Formation of the Mahayana: A Study and Translation of the Rastrapalapariprccha-Sutra
Bodhisattwowie lasu zagłębia się w społeczno-religijne środowisko autorów, redaktorów i propagatorów Rastrapalapariprccha-sutry (Pytania Rastrapali), buddyjskiego tekstu krążącego w Indiach w pierwszej połowie pierwszego tysiąclecia naszej ery. W tym skrupulatnie zbadanym studium Daniel Boucher najpierw zastanawia się nad problemami nękającymi historyków buddyzmu mahajany, których wcześniejsze wysiłki zrozumienia tradycji często ignorowały dynamikę społeczną, która motywowała niektóre innowacje tej nowej literatury. Następnie dokonano dokładnej analizy kilku motywów występujących w indyjskim tekście i zbadano wartość najwcześniejszego chińskiego tłumaczenia dla nakreślenia ewolucji sutry.
Pierwsza część studium dotyczy relacji między cielesną gloryfikacją Buddy a ascetyczną karierą - obejmującą tysiące żywotów - która wytworzyła ją w społeczno-ekonomicznym świecie wczesnośredniowiecznego buddyjskiego monastycyzmu. Autorzy Rastrapali ostro krytykują swoich współczesnych monastyrów za odrzucenie rygorystycznego stylu życia pierwszych społeczności buddyjskich, ideału, który dla autorów sutry świadomie naśladuje dyscypliny i wyrzeczenia własnej kariery bodhisattwy Buddy, tej samej kariery, która doprowadziła go do osiągnięcia cielesnej doskonałości. W ten sposób Boucher ujawnia sposoby, w jakie autorzy Rastrapali dokooptowali ten topos dotyczący cielesnej doskonałości Buddy z tradycji głównego nurtu, aby obalić swoich współwyznawców, których zachowanie uważali za reprezentujące zdegenerowaną wersję tej tradycji.
W części drugiej Boucher koncentruje się na chińskim tłumaczeniu sutry przypisywanej Dharmaraksie z III wieku i śledzi zmiany w tłumaczeniu do końca X wieku. Znaczenie tego tłumaczenia, wyjaśnia Boucher, można znaleźć w sposobach, w jakie różni się ono od wszystkich innych świadków. Różnice te, które są znaczące, prawie na pewno ujawniają wcześniejszy kształt sutry, zanim późniejsi redaktorzy zostali zainspirowani do radykalnej zmiany tonu i retoryki tekstu. Wczesne chińskie tłumaczenia, choć nieocenione w ujawnianiu zmian w indyjskim środowisku, które doprowadziły do zmian w tekście, stanowią szczególne wyzwanie dla tłumacza. Wymaga to zrozumienia nie tylko ich zawiłego idiomu, ale także procesu, w którym zostały one przekształcone z nieokreślonego języka indyjskiego w chiński produkt kulturowy. Jedną z najważniejszych zalet tego opracowania jest umiejętność Bouchera w identyfikowaniu śladów pozostawionych przez ten proces i zdolność do odkrywania wskazówek dotyczących natury tekstu źródłowego, a także świata głównych odbiorców.
Bodhisattwowie lasu kończy się opatrzonym przypisami tłumaczeniem Rastrapalapariprccha-sutry opartym na nowym odczytaniu jej najwcześniejszego zachowanego sanskryckiego manuskryptu. Tłumaczenie uwzględnia ważne warianty w chińskich i tybetańskich wersjach, aby poprawić wiele uszkodzeń sanskryckiego manuskryptu.