Błogosławieni samotni: Małżeństwo mieszanej wiary i moje poszukiwanie duchowej wspólnoty

Opinie czytelników

Książka jest głęboko osobistym pamiętnikiem Stiny Kielsmeier-Cook, który bada jej podróż wiary w małżeństwie mieszanym. Oferuje wgląd w duchową samotność, małżeńskie zmagania i poszukiwanie wspólnoty pośród wątpliwości i zmian. Czytelnicy doceniają jej szczerość, wrażliwość i piękny styl pisania, które sprawiają, że tematy są przystępne i zrozumiałe dla każdego, kto zmaga się z własnymi podróżami wiary.

Czytelnicy chwalą książkę za szczerą i wrażliwą eksplorację złożonych tematów, takich jak wiara i małżeństwa mieszane. Tekst jest często opisywany jako piękny, poetycki i łatwy w odbiorze. Wielu recenzentów odnalazło w historii Stiny zachętę i pocieszenie, doceniając jej doświadczenia i płynące z nich wnioski. Włączenie spostrzeżeń na temat życia świętych dodaje głębi i zainteresowania, dzięki czemu jest to bogate doświadczenie czytelnicze.

Niektórzy czytelnicy chcieliby, aby książka obejmowała więcej trwającej podróży Stiny i zapewniała zamknięcie, czując, że kończy się nieco gwałtownie i pozostawia historię otwartą. Choć większość czytelników uznała poruszane w książce tematy za powiązane, niektórzy mogą uznać, że skupienie się na małżeństwach mieszanych wyznań jest mniej istotne, jeśli nie podzielają tego konkretnego doświadczenia.

(na podstawie 49 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Blessed Are the Nones: Mixed-Faith Marriage and My Search for Spiritual Community

Zawartość książki:

Czy życie chrześcijańskie można prowadzić w pojedynkę?

Kiedy jej mąż porzucił chrześcijaństwo kilka lat po ślubie, Stina Kielsmeier-Cook została „duchową singielką” - walcząc o to, by żyć chrześcijańskim życiem na własną rękę, sama zabierając dzieci do kościoła i zmagając się z własnymi pytaniami i wątpliwościami.

W tym pamiętniku Kielsmeier-Cook opowiada historię swojego małżeństwa mieszanego wyznania i tego, jak znalazła wspólnotę w nieoczekiwanym miejscu: zakonie katolickich zakonnic w jej sąsiedztwie. Spędzając z nimi czas i ucząc się o katolickich świętych, zaczęła dostrzegać, że wcale nie jest „duchowo samotna” - i że nikt tak naprawdę nie jest.