Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Blessed Are the Peacemakers: Small Histories During World War II, Letter Writing, and Family History Methodology
Niezwykła i intymna relacja z życia dwojga osób sprzeciwiających się przemocy ze względu na sumienie.
Latem 2013 roku Suzanne Kesler Rumsey odkryła setki listów wymienianych między jej zmarłymi dziadkami, Miriam i Benjaminem Keslerami. Listy te, pisane w latach 1941-1946, były wypełnione typowymi wojennymi uczuciami: miłością i tęsknotą, udręką z powodu rozłąki, niepewnością co do wojny i przyszłości kraju, a także próbami humoru, by podtrzymać ich na duchu. Niezwykłe w ich historii jest to, że Ben Kesler nie pisał z teatru wojny. Zamiast tego, Ben, członek Kościoła Braci Dunkard, był zwolennikiem sprzeciwu sumienia. Wraz z około 12 000 innych mężczyzn zdecydował się dołączyć do Cywilnej Służby Publicznej (CPS) i przyczynić się do "pracy o znaczeniu krajowym" w jednym z 218 obozów CPS w całym kraju.
W książce Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój: Small Histories during World War II, Letter Writing, and Family History Methodology, Rumsey wydobyła nie tylko listy swoich dziadków, ale także badania archiwalne dotyczące obozów CPS i dane historyczne z kilku archiwów mennonitów i braci, aby odtworzyć narrację o służbie Bena w dwóch różnych obozach i walce Miriam o utrzymanie siebie i męża w wieku siedemnastu lat. Życie Bena i Miriam podczas wojny było niezwykle zwyczajne, obejmując sześć lat nieuznawanej i skromnej pracy dla swojego kraju. Ben nie otrzymał wynagrodzenia za swoją pracę w obozach, a Miriam została w domu i pracowała jako robotnik dniówkowy, pokojówka, parobek i w rodzinnym sklepie mięsnym, aby zarobić wystarczająco dużo pieniędzy na utrzymanie ich obojga. Rumsey argumentuje, że małe historie, takie jak historia jej dziadków, zapewniają wyjątkową perspektywę na ważne momenty polityczne i historyczne.
Blessed Are the Peacemakers bada również retoryczne funkcje pisania listów, a także metodologię pisania historii rodziny. Listy Bena i Miriam stanowią odpowiednie tło do zbadania tego gatunku, stosunkowo słabo zbadanego sposobu czytania i pisania. Rumsey sytuuje korespondencję młodej pary w ramach ars dictaminis, sztuki pisania listów, dając nowy wgląd w gatunek i sposób, w jaki osobiste relacje kształtują nasze rozumienie wydarzeń historycznych.