Blizny na moim sercu

Opinie czytelników

Antologia ta jest zbiorem poezji z czasów I wojny światowej z perspektywy kobiet, podkreślając ich uczucia udręki, nadziei i kwestii społecznych, z którymi borykały się podczas wojny. Chociaż oferuje cenny wgląd w doświadczenia kobiet pozostawionych za sobą, czytelność niektórych wierszy może się różnić. Ogólnie rzecz biorąc, służy jako ważny kontrapunkt dla poezji wojennej skoncentrowanej na mężczyznach.

⬤ # Zapewnia unikalną perspektywę kobiet podczas I wojny światowej, kontrastując z tradycyjną męską poezją wojenną.
⬤ Zawiera różnorodne głosy, uchwycając emocjonalny zakres doświadczeń kobiet, od jingoizmu po nastroje antywojenne.
⬤ Przejmujące i poruszające wiersze, które rezonują z czytelnikami.
⬤ Przydatne do celów akademickich i dyskusji na temat wojny i płci.
⬤ Niektóre wiersze są opisywane jako perełki, pokazujące bogactwo literackiego wkładu kobiet.

⬤ Wiele wierszy jest trudnych do odczytania ze względu na ich wiek i styl, co może stanowić wyzwanie dla współczesnych czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali zbiór za mniej przystępny i mniej wciągający.
⬤ Nie wszystkie wiersze mają taki sam wpływ, a niektóre są opisywane jako mniej czytelne niż inne.
⬤ Odczuwalny jest brak znanych poetek, co zwraca uwagę na wyzwania związane z pozyskiwaniem materiałów.

(na podstawie 36 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Scars Upon My Heart

Zawartość książki:

Twoje rany bitewne są bliznami na moim sercu” napisała Vera Brittain w wierszu do swojego ukochanego brata, cztery dni przed jego śmiercią w czerwcu 1918 roku. Ponowne odkrycie TESTAMENTU MŁODOŚCI przypomniało nowemu pokoleniu o gorzkich cierpieniach kobiet i mężczyzn w straszliwym szaleństwie I wojny światowej.

Ta pierwsza od ponad sześćdziesięciu lat antologia poetek wojennych będzie dla wielu zaskoczeniem. Pokazuje na przykład, że kobiety pisały poezję protestu przed Wilfredem Owenem i Siegfriedem Sassoonem, a pogląd „kobiet w domu”, ignorancki i idealistyczny, był całkiem fałszywy. Wiele z tych wierszy pochodzi z bezpośrednich doświadczeń związanych z opieką nad ofiarami wojny w okopach lub bólem utraconych kochanków, braci, synów.

Poeci to między innymi: Nancy Cunard, Rose Macaulay, Charlotte Mew, Alice Meynell, Edith Nesbit, Edith Sitwell, Marie Stopes, Katharine Tynan. Tutaj, podobnie jak w innych miejscach, „poezja jest w litości” - poruszający zapis kobiecych doświadczeń wojennych.