Bliźniacza telepatia

Opinie czytelników

Książka stanowi interesującą eksplorację telepatii, w szczególności skupiając się na bliźniakach. Jest dobrze zbadana, ale polaryzuje ze względu na kontrowersyjną tematykę. Podczas gdy niektórzy uważają ją za pouczającą i pouczającą, inni postrzegają ją jako pozbawioną przekonujących dowodów i angażującą się w anegdotyczne opowiadanie historii.

⬤ Dobrze zbadana, interesująca, kompleksowa
⬤ zapewnia cenny wgląd w telepatię, szczególnie u bliźniąt
⬤ zawiera kontekst historyczny i bibliografię do dalszej lektury
⬤ przyjemny styl pisania dla osób zainteresowanych tematem
⬤ przedstawia osobiste anegdoty i teoretyczne spostrzeżenia.

⬤ brak silnych przekonujących dowodów dla sceptyków
⬤ miejscami mocno anegdotyczna, co może umniejszać jej naukowy rygor
⬤ może spodobać się tylko konkretnym odbiorcom zainteresowanym zjawiskami parapsychicznymi
⬤ styl pisania może wydawać się meandrujący i przypominający starszą literaturę faktu, potencjalnie czyniąc go mniej atrakcyjnym dla współczesnych czytelników.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Twin Telepathy

Zawartość książki:

Czy istnieje "specjalna więź" między bliźniakami? Czy potrafią czytać sobie w myślach? Czy są telepatami? Te pytania są często zadawane, ale nigdy nie znaleziono na nie przekonującej odpowiedzi. Autor zainteresował się tym tematem, gdy otrzymał żywe świadectwo z pierwszej ręki o tym, jak mężczyzna, którego brat bliźniak został zastrzelony, zareagował kilka mil dalej dokładnie w tym samym czasie. To skłoniło go do dokładnego przeszukania literatury i zebrania relacji o podobnych przykładach pozornej telepatii, niektórych sięgających XVIII wieku, do przesłuchania wielu bliźniaków na temat ich własnych doświadczeń, do skompilowania pokaźnego pliku historii przypadków, a ostatecznie do pomocy w przeprowadzeniu odpowiednio kontrolowanych eksperymentów naukowych, w których telepatia mogła być widoczna na wykresie poligraficznym, z których dwa zostały obecnie opublikowane w recenzowanych czasopismach. Jak wyjaśnia w tej przełomowej książce, pierwszej w historii, która szczegółowo bada "specjalne połączenie bliźniąt", odpowiedź jest prosta: niektóre bliźnięta są podatne na telepatię, a niektóre, prawdopodobnie większość, nie. Jak to możliwe, można się zastanawiać? Czy wszystkie bliźnięta jednojajowe nie powinny być identyczne pod każdym względem? Nie są. Faktem jest, że, jak mógłby to ująć Orwell, niektóre bliźnięta są bardziej identyczne niż inne. Wydaje się, że różnica polega na tym, kiedy dokładnie następuje podział zapłodnionej zygoty (komórki jajowej). Może to nastąpić niemal natychmiast lub nawet dwanaście dni później.

Nie wdając się tutaj w szczegóły, oznacza to, że "późno rozdzieleni" rozwijają niezwykle bliskie więzi po urodzeniu, więzi, które mogą trwać przez całe życie, podczas gdy "wcześnie rozdzieleni" stają się bardziej niezależni i traktują swoje bliźnięta jak zwykłego brata lub siostrę. Z pewnością, gdy przeprowadzono eksperymenty w Londynie i Kopenhadze, za każdym razem była to para z późnym rozszczepieniem, która wykazała najwyraźniejsze dowody na telepatię na swoich wykresach poligraficznych. Często słyszana krytyczna skarga, że nie ma powtarzalnego eksperymentu dla jakiegokolwiek rodzaju efektu psychicznego, nie jest już prawdą. To nowe, poprawione i zaktualizowane wydanie zawiera najbardziej kompleksową analizę historii badań nad telepatią bliźniąt. Autor wyjaśnia, dlaczego eksperymenty były generalnie nieudane w przeszłości i dlaczego te, które pomógł zaprojektować, były konsekwentnie udane, a także wskazuje drogę przyszłym badaczom. Wyjaśnia również, że lepsze zrozumienie szczególnej więzi bliźniaczej ma znaczenie nie tylko akademickie, zwłaszcza dla rodziców, z których niektórzy już wiedzą, że może ona uratować życie i już to zrobili.

Wcześniejsze wydania tej książki zostały dobrze przyjęte przez takie autorytety, jak psycholog Stanley Krippner, były prezes Stowarzyszenia Parapsychologicznego, dla którego "czyta się ją jak intrygującą historię detektywistyczną", oraz Rupert Sheldrake, który wniósł przedmowę, w której stwierdza: "Przez wiele lat na próżno szukałem autorytatywnych badań na ten intrygujący temat. W końcu znalazłem je w tej książce". Colin Wilson w swoim Wprowadzeniu przewiduje, że książka ta "w oczywisty sposób stanie się klasykiem badań parapsychologicznych".