Ocena:

Wspomnienia Mary Cregan to mocny i poruszający opis jej osobistych zmagań z depresją, przeplatany historycznymi i kulturowymi spostrzeżeniami na temat tej choroby. Książka jest pięknie napisana, wciągająca i wnikliwa, co czyni ją zarówno głęboko osobistą relacją, jak i cennym źródłem wiedzy na temat chorób psychicznych.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana, pięknie napisana i zapewnia kluczowy wgląd w doświadczenie depresji. Czytelnicy doceniają połączenie osobistej narracji z kontekstem historycznym, dzięki czemu jest ona zrozumiała i pouczająca. Oferuje nadzieję i współczucie osobom dotkniętym depresją, czy to osobiście, czy przez bliskich. Wiele osób uznało ją za cenne źródło zrozumienia złożoności zdrowia psychicznego.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali treść za zbyt intensywną lub przygnębiającą, wskazując, że choć jest ona ważna, może stanowić wyzwanie dla osób zmagających się z własnym zdrowiem psychicznym. Fragmenty książki są emocjonalnie ciężkie i mogą być trudne do odczytania dla niektórych odbiorców.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
The Scar: A Personal History of Depression and Recovery
Nieustraszony, szczery pamiętnik przeplatający depresję autorki z medyczną i kulturową historią choroby. W wieku dwudziestu siedmiu lat, zamężna, mieszkająca w Nowym Jorku i pracująca przy projektowaniu książek, Mary Cregan rodzi swoje pierwsze dziecko, córkę, której nadaje imię Anna.
Dwa dni później Anna umiera, pogrążając Cregan w samobójczej rozpaczy. Kilkadziesiąt lat później, wspierana przez pracę, drugie małżeństwo i syna, Cregan zastanawia się i próbuje nadać sens temu kluczowemu doświadczeniu. Łącząc literaturę i badania ze szczegółami z jej dawno pogrzebanej dokumentacji medycznej, pisze o swojej własnej próbie i wciąż widocznej bliźnie po próbie samobójczej - rozważając ją jako część większej historii naszego rozumienia depresji.
Bada ona metody leczenia, którym została poddana, od hospitalizacji i terapii szokowej po psychoterapię i leki przeciwdepresyjne. Jednocześnie intymna i naukowa, The Scar oświetla zbyt często stygmatyzowaną przypadłość ze współczuciem i inteligencją, dając nadzieję wszystkim, którzy wciąż walczą.