Blisko wyjścia: Podróże z niezbyt ponurym żniwiarzem

Opinie czytelników

Książka Lori Erickson „Near the Exit: Travels with the Not-So-Grim Reaper” oferuje unikalne spojrzenie na śmierć, badając różne rytuały kulturowe i osobiste doświadczenia przez przemyślany i często humorystyczny obiektyw. Chociaż porusza ciężki temat śmiertelności, robi to w sposób przystępny, pocieszający i prowokujący do myślenia, zachęcając czytelników do refleksji nad własnymi poglądami i przygotowaniami dotyczącymi śmierci.

Książka jest dobrze napisana w stylu konwersacyjnym, dzięki czemu temat śmierci jest wciągający, a nie chorobliwy. Łączy w sobie narrację podróżniczą z refleksjami na temat różnych rytuałów kulturowych otaczających śmierć, zapewniając bogaty gobelin spostrzeżeń. Użycie przez Ericksona humoru i osobistych anegdot dodaje przyjemności i relacyjności tekstowi. Wielu czytelników uznało go za pouczający i wspierający, szczególnie w czasie żałoby.

Niektórzy czytelnicy mogą czuć się niekomfortowo podczas omawiania śmierci lub mogą uznać pewne praktyki kulturowe opisane w książce za trudne lub niepokojące. Ponadto temat może nie spodobać się tym, którzy wolą lżejsze lub mniej poważne tematy, ponieważ wiąże się z głęboką refleksją na temat śmiertelności.

(na podstawie 65 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Near the Exit: Travels with the Not-So-Grim Reaper

Zawartość książki:

Idealny przewodnik po tym, jak stawić czoła nieuniknionemu. Przedmowa.

Po niespodziewanej śmierci brata i przeprowadzce matki do ośrodka dla osób cierpiących na demencję, duchowa pisarka podróżnicza i diakon episkopalna Lori Erickson poczuła się powołana do nowego zadania: zmierzenia się ze śmiercią, okiem turysty i sercem pastora. Łącząc wspomnienia, duchowość i podróże, Near the Exit bada, w jaki sposób kultury konfrontują się i konfrontowały ze śmiercią, od egipskiej Doliny Królów i świątyń Majów, przez stos kremacyjny w Kolorado i obchody Dnia Zmarłych, po osady Maorysów i cmentarze turystyczne.

Erickson zastanawia się nad śmiertelnością, sposobami, w jakie jej unikamy, sposobami, w jakie sobie z nią radzimy i sposobami, w jakie życie staje się cenniejsze, akceptując ją w miejscach tak odległych jak Nowa Zelandia i tak bliskich jak dom opieki na ulicy. Podczas swojej osobistej podróży Erickson pomaga nam zobaczyć, że jedną z najbardziej afirmujących życie rzeczy, jakie możemy zrobić, jest zaproszenie śmierci na przejażdżkę.