Błękitny ptak dla dzieci: Wspaniałe przygody Tyltyla i Mytyla w poszukiwaniu szczęścia

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają mieszankę nostalgii i mieszanych oczekiwań wobec książki. Niektórzy recenzenci cenią sobie wspomnienia związane z historią i jej motywami szczęścia i przygody, podczas gdy inni krytykują brak ilustracji i przestarzałą prezentację dla współczesnych dzieci.

Wielu czytelników docenia nostalgiczną wartość książki, zwracając uwagę na jej motywy szczęścia, przygody i prostoty życia. Opowieść przywołuje miłe wspomnienia, a książka jest postrzegana jako dobre narzędzie do refleksji i kontemplacji.

Kilku recenzentów wyraża rozczarowanie brakiem ilustracji, nazywając niektóre wydania słabo przedstawionymi lub nieatrakcyjnymi dla młodych czytelników. Pojawiają się również komentarze dotyczące stereotypowych lub archetypicznych postaci oraz zbyt małej lub niskiej jakości tekstu.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Blue Bird for Children: The Wonderful Adventures of Tyltyl and Mytyl in Search of Happiness

Zawartość książki:

Maurice Maeterlinck, nazywany "belgijskim Szekspirem", otrzymał w 1911 roku literacką Nagrodę Nobla. "Błękitny ptak" na zawsze pozostanie wśród największych dzieł Maeterlincka i na długo pozostanie w pamięci wszystkich. Jego żona, Georgette Leblanc, opracowała ten utwór w formie opowiadania dla dzieci pod tytułem "Błękitny ptak dla dzieci". Książka opowiada o wspaniałych przygodach Mytyl i jej brata Tyltyla w poszukiwaniu Błękitnego Ptaka Szczęścia, w czym pomaga im dobra wróżka B rylune.

To naprawdę wspaniała opowieść nie tylko dla dzieci, dorośli też ją pokochają.

Fragment: "Pewnego razu drwal i jego żona mieszkali w swojej chacie na skraju wielkiego i prastarego lasu. Mieli dwójkę kochanych małych dzieci, które spotkała najwspanialsza przygoda".

Ale zanim opowiem ci o tym wszystkim, muszę opisać ci dzieci i dać ci coś o ich charakterze; bo gdyby nie były tak słodkie, odważne i dzielne, ciekawa historia, którą zaraz usłyszysz, nigdy by się nie wydarzyła.

Tyltyl - tak miał na imię nasz bohater - miał dziesięć lat, a Mytyl, jego młodsza siostra, zaledwie sześć.

Tyltyl był drobnym, wysokim chłopcem, tęgim i dobrze zbudowanym, z kręconymi czarnymi włosami, które często były splątane, ponieważ lubił się bawić. Był bardzo lubiany ze względu na swoją uśmiechniętą i dobroduszną twarz oraz jasne spojrzenie w oczach; ale co najlepsze, miał sposób bycia odważnego i nieustraszonego małego człowieka, który pokazywał szlachetne cechy jego serca. Kiedy wczesnym rankiem kłusował po leśnej drodze u boku swojego taty, drwala Tyla, przy całym swoim zniszczonym ubraniu wyglądał tak dumnie i szarmancko, że każda piękna rzecz na ziemi i na niebie zdawała się czekać na niego, by uśmiechnąć się do niego, gdy przechodził ".