Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają pośmiertną komunikację Williama Steada na temat życia pozagrobowego, zarejestrowaną przez medium. Stead opisuje początkowe miejsce spoczynku, które określa jako „Błękitną Wyspę”, tymczasowy obszar dostosowania, w którym ziemskie przyjemności trwają przed przejściem do głębszego doświadczenia życia pozagrobowego. Książka zapewnia wgląd w to, czego można się spodziewać po śmierci, co czyni ją pocieszającą lekturą dla osób zmagających się ze stratą.
Zalety:Książka oferuje cenną wiedzę na temat życia pozagrobowego, stanowi interesującą i przyjemną lekturę, jest zgodna z osobistymi doświadczeniami niektórych czytelników i jest dobrze napisana. Zalecana jest dla osób szukających pocieszenia lub zrozumienia życia po śmierci i może być przydatna w hospicjach.
Wady:Sceptycy mogą odrzucić treść jako zmyśloną fikcję, a są wzmianki o pytaniach bez odpowiedzi na temat życia pozagrobowego, które niektórzy czytelnicy mogą uznać za frustrujące.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Blue Island: Experiences of a New Arrival Beyond the Veil
Zawartość książki:
Kiedy 12 kwietnia 1912 roku brytyjski statek pasażerski RMS Titanic zatonął 400 mil od wybrzeży Kanady, Estelle Stead była w trasie koncertowej w Wielkiej Brytanii ze swoim własnym zespołem szekspirowskim. Jednym z członków jej grupy był młody mężczyzna o nazwisku Pardoe Woodman. Według Estelle, na kilka dni przed tragedią Woodman powiedział jej przy herbacie, że na morzu dojdzie do wielkiej katastrofy i że wśród ofiar znajdzie się bardzo bliski jej starszy mężczyzna.
Ojciec Estelle, brytyjski wydawca gazet i pionierski dziennikarz, William Thomas Stead, był pasażerem Titanica i zatonął wraz ze statkiem. Pięć lat później, w 1917 roku, Woodman zaczął otrzymywać wiadomości od Williama Steada za pomocą pisma automatycznego. Po zwolnieniu z wojska Woodman był gościem Estelle, a ona zaczęła z nim siedzieć i nagrywać wiadomości. Zauważyła, że Woodman pisał z zamkniętymi oczami, a jego pismo było bardzo podobne do pisma jej ojca. Co więcej, podczas pisania zatrzymywał się czasami i wracał, by postawić kropkę nad "i" i krzyżyk nad "t", co było nawykiem jej ojca, o którym Woodman na pewno nic nie wiedział.
Podobno Stead twierdził, że po śmierci on i inni zmarli pasażerowie zostali zabrani na coś, co opisał jako Błękitną Wyspę, prawdopodobnie gdzieś na tak zwanej Płaszczyźnie Astralnej. Ta książka jest zapisem tego, co zebrał w stanie po fizycznej śmierci; swego rodzaju przewodnik po życiu pozagrobowym dla każdego, kto szuka wskazówek.
