Błaznowanie w Rzymie: Refleksje na temat samotności, celibatu, modlitwy i kontemplacji

Opinie czytelników

Recenzje książki „Clowning in Rome” autorstwa Henriego Nouwena podkreślają jej duchową głębię, wciągającą formę i znaczenie dla modlitwy kontemplacyjnej i wspólnoty. Wielu czytelników docenia ciepłe podejście Nouwena do głębokich tematów, pomimo pewnych krytycznych uwag dotyczących ogólnego wpływu książki w porównaniu z innymi jego dziełami.

⬤ wnikliwa i wzbogacająca duchowo treść
⬤ angażujący i ciepły styl pisania
⬤ istotne tematy, takie jak samotność, celibat i kontemplacja
⬤ zachęca do głębokiej refleksji nad osobistą wiarą i relacją z Bogiem
⬤ krótki i strawny format
⬤ polecana jako lektura obowiązkowa dla osób zainteresowanych duchowością.

⬤ Niektóre rozdziały są uważane za nudne i mniej wpływowe
⬤ tytuł może nie odzwierciedlać odpowiednio treści
⬤ różnice w oczekiwaniach czytelników w oparciu o inne prace Nouwena
⬤ przestarzała psychologia w niektórych częściach
⬤ niektóre tematy mogą wydawać się powtarzalne.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Clowning in Rome: Reflections on Solitude, Celibacy, Prayer, and Contemplation

Zawartość książki:

Klasyczne dzieło jednego z najbardziej lubianych pisarzy duchowych tego stulecia zostało wznowione. Inspirujące pisma Henriego Nouwena poruszyły miliony czytelników na całym świecie, a od jego śmierci we wrześniu 1996 r.

powszechne uznanie dla ich trwałej wartości wciąż rośnie. Teraz, po kilku latach niedostępności, "Clowning in Rome" Nouwena jest ponownie dostępne w wersji papierowej. W tej klasycznej relacji z czasu spędzonego w Rzymie, Nouwen oferuje refleksje i duchowy wgląd charakterystyczny dla jego najlepszych dzieł.

Podczas miesięcy spędzonych w Rzymie, to nie czerwoni kardynałowie czy Czerwona Brygada mieli największy wpływ na Nouwena, ale małe rzeczy, które miały miejsce pomiędzy wielkimi scenami. W pewnym sensie Nouwen odkrył, że prawdziwą historię opowiadają klauni, których często widywał na ulicach miasta.

W jego własnych słowach, ze Wstępu do Clowning in Rome "Klauni nie są w centrum wydarzeń. Pojawiają się między wielkimi aktami, potykają się i upadają, i sprawiają, że znów się uśmiechamy po napięciach wywołanych przez bohaterów, których przyszliśmy podziwiać. Klauni nie mają tego wszystkiego razem - są niezręczni, niezrównoważeni i leworęczni, ale - są po naszej stronie.

Klauni przypominają nam ze łzami i uśmiechem, że dzielimy tę samą ludzką słabość. Im dłużej byłem w Rzymie, tym bardziej podobali mi się klauni, ci peryferyjni ludzie, którzy swoim skromnym, świętym życiem wywołują uśmiech i budzą nadzieję, nawet w mieście terroryzowanym przez porwania i przemoc uliczną".