Black Bird

Opinie czytelników

Książka jest humorystyczną, ale mroczną eksploracją napięć społecznych w Montrealu, koncentrującą się na tematach różnorodności kulturowej i języka. Chociaż postacie i fabuła są intrygujące, narracji brakuje spójności z powodu mnóstwa nierozwiniętych wątków i wyolbrzymionych tematów, szczególnie wokół wydarzeń historycznych związanych z Quebekiem.

⬤ Wciągające i intrygujące postacie
⬤ mocny humorystyczny początek
⬤ wplecenie elementów kulturowych i historycznych
⬤ mrocznie zabawny z momentami błyskotliwości
⬤ unikalna mieszanka noir, realizmu magicznego i literackiego stylu Quebecois
⬤ prowokujący do myślenia i zabawny.

⬤ Niespójna fabuła z wieloma nierozwiniętymi historiami
⬤ nadmierna osobista ekspozycja separatyzmu, która wydaje się wymuszona
⬤ nieścisłości historyczne mogą zmylić czytelników
⬤ słabsze zakończenie w porównaniu z mocnym początkiem.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W tej całkowicie oryginalnej powieści, pełnej nieszczęścia i magii, Michel Basilieres odkrywa Montreal, jakiego nie było w żadnym innym anglo-kanadyjskim dziele: zapomnianą dzielnicę robotniczą pomiędzy dwoma samotnościami. Gotycki, oburzający, a jednocześnie czuły i mądry Black Bird jest tak wyzwalający, jak marzenia jego krnąbrnych bohaterów i tak porywający, jak powstania, które dzielą jego serce.

Desouche'owie od lat mieszkają w tym samym podupadłym domu w robotniczym Montrealu, ku przerażeniu właściciela, a jego rozpadająca się architektura doskonale odzwierciedla ekscentryczną rodzinę mieszkającą w środku. Dziadek jest starym złodziejem grobów, który rozkoszuje się udręką, jaką sprawia swojej żonie i rodzinie. Wujek wykonuje ten sam zawód, a poza tym spędza większość czasu pijany i samotny. Żaden z nich nie może doczekać się zimy, która oznacza utratę pracy z powodu zamarzniętej ziemi. Ojciec nie podziela ich makabrycznej pracy, ale i tak wymyśla własne plany. Matka kładzie się, by odespać swój żal po śmierci ojca i nie budzi się przez wiele miesięcy. Prosta Francuzka o imieniu Aline poślubia rodzinę, dając się zwieść gładkim sposobom dziadka, tylko po to, by znaleźć się wyobcowana w domu, który decyduje się mówić po angielsku. Marie, wnuczka i terrorystka FLQ, może dzielić się swoim językiem, z pewnością ma za złe, że jej część jest angielska, ale jest zbyt pochłonięta polityką i gniewem, by się zaangażować. Brat bliźniak Marie, Jean-Baptiste, od czasu do czasu wciela się w rolę tłumacza, choć jak zawsze woli być na górze w swoim pokoju na poddaszu, czytając literaturę i pisząc okropne wiersze. Dorzućmy do tego osądzającą wronę, zdezorientowanego ducha, szalonego lekarza, osobliwych sąsiadów, nieobliczalnych policjantów i chodzące trupy, a otrzymamy najlepszy dramat domowy w stylu Montrealu.

Kiedy podłożona przez Marie bomba FLQ zabija nie tylko spodziewanych nieznajomych, ale także jej anglojęzycznego dziadka ze strony matki (co on w ogóle robił o tej porze na kanapce z wędliną? ), rodzina zaczyna mieć wyjątkowo złą passę. Z drugiej strony, niewiele odcinków wyróżniłoby się jako gwiezdne dla tej osobliwej grupy. Wskazuje to na jedną ze wspaniałych prawd, którymi Basilieres pozwala kierować się swoim bohaterom: życie jest kiepskie i trudne tak samo często, jak nie jest, ale to nie powstrzymuje nas przed chęcią cieszenia się nim na swój własny sposób i nadzieją na lepsze jutro. Podobnie jak w życiu, istnieje tu poziom zbiegów okoliczności, który jest zbyt niesamowity, by nie być wiarygodnym. Kiedy pijany premier potrąca mężczyznę na ulicy, nie tylko chłopak Marie i kolega aktywista zostaje zabity, ale nieuczciwi gliniarze przynoszą świeże zwłoki do drzwi dziadka, aby odpowiednio się nimi zająć. Kiedy niektóre z separatystycznych pamfletów Marie mieszają się z tomikami poezji Jean-Baptiste'a, wśród nieoczekiwanych rezultatów jest kara więzienia i porwanie. Kiedy dziadek traci oko, jego wzrok się poprawia. A gdy wydarzenia wymykają się spod kontroli, wydaje się, że niektórzy z Desouches są najbardziej zadowoleni.

"Michel Basilieres napisał komedię noir, niepokojące i zabawne studium tego, jak kryzys październikowy i kwestia kanadyjskiego nacjonalizmu rozgrywają się poprzez chaotyczne relacje w jednej rodzinie. I tak jak w przypadku najlepszej beletrystyki, tutaj fakty z naszej historii nie stoją na przeszkodzie prawdzie ani opowiedzeniu dobrej historii. W porównaniu z tak różnymi powieściami, jak "Sto lat samotności", "Korekty" i "Dwie samotności", "Czarny ptak" jest debiutem fabularnym mistrzowskiego i całkowicie zabawnego gawędziarza".