Bitwa w zatoce Quiberon, 1759: brytyjski drugi Trafalgar

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowy opis historyczny bitwy w zatoce Quiberon podczas wojny francusko-indyjskiej, podkreślając jej znaczenie w brytyjskiej historii i strategii morskiej. Choć doceniono wkład admirała Hawke'a i kontekst otaczający bitwę, niektórzy czytelnicy uważają, że zbyt mocno skupiono się na polityce, a nie na samej bitwie.

Dobrze napisana i pouczająca, oferuje wiele szczegółów na temat kontekstu bitwy, podkreśla kluczową rolę admirała Hawke'a, zawiera dobre mapy i ilustracje, zapewnia dokładną analizę powiązanych wydarzeń politycznych.

⬤ Niewystarczające skupienie się na samej bitwie
⬤ niektórzy czytelnicy uważają mapy w wersji Kindle za nieefektywne
⬤ nadmiar informacji w tle może odwracać uwagę od narracji
⬤ niektórzy krytykują poleganie na źródłach brytyjskich zamiast francuskich.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Battle of Quiberon Bay, 1759: Britain's Other Trafalgar

Zawartość książki:

Uznany teoretyk marynarki wojennej, Alfred Thayer Mahan, uważał bitwę w zatoce Quiberon (20 listopada 1759 r.) za równie znaczącą jak zwycięstwo Nelsona w 1805 r., nazywając ją „Trafalgarem tej wojny (wojny siedmioletniej)”. Prawdopodobnie było nawet ważniejsze. Wielka Brytania w 1759 roku była znacznie słabiej broniona, praktycznie bez regularnych oddziałów w domu, a groźba francuskiej inwazji była zarówno bardziej realistyczna, jak i bardziej nieuchronna. Kiedy brytyjska flota pod dowództwem admirała Hawke'a uderzyła na nich, francuskie okręty liniowe pod dowództwem admirała Conflansa były w drodze na spotkanie z okrętami inwazyjnymi zgromadzonymi u ujścia Loary. Jednak bitwa i admirał pozostają stosunkowo mało znani - nie ma placu Quiberon ani kolumny Hawke'a.

Sama bitwa toczyła się przy fatalnej pogodzie, a Francuzi próbowali wykorzystać swoją lokalną wiedzę, kierując się do zatoki Quiberon, zakładając, że Brytyjczycy nie podążą za nimi wśród zdradliwych mielizn w takich warunkach. Hawke jednak ścigał ich pod pełnymi żaglami, a francuskie okręty zostały zniszczone, pojmane, osiadły na mieliźnie lub rozproszone, przy stracie jedynie dwóch brytyjskich statków, które osiadły na mieliźnie. Inwazja została udaremniona.

Profesor Nicholas Tracy analizuje bitwę i jej strategiczne konsekwencje, zwłaszcza dla wojny o Amerykę Północną.