The Battle of Megiddo: Palestine 1918
Bitwa pod Megiddo była nie tylko ostatnią dużą ofensywą kawalerii w historii świata, ale także hołdem dla operacji połączonych broni, rozwijanych w trakcie I wojny światowej.
Stoczona w dniach 19-25 września 1918 r., była ostatnią aliancką ofensywą w ramach kampanii na Synaju i w Palestynie. Siłami walczącymi były EEF (Egipskie Siły Ekspedycyjne) Imperium Brytyjskiego, składające się z trzech korpusów piechoty i jednego korpusu konnego, przeciwko osmańsko-niemieckiej Grupie Armii Yildirima, która liczyła trzy słabe armie o przybliżonej łącznej sile jednego korpusu wroga.
Porównywalnie do tego, co generał Erich von Ludendorff nazwał „czarnym dniem” armii niemieckiej (otwarcie bitwy pod Amiens, 8 sierpnia 1918 r.) na froncie zachodnim, całkowita porażka Osmanów byłaby niemożliwa bez zastosowania doskonałej logistyki. Chociaż Megiddo nie przesądziło o wyniku wojny na Bliskim Wschodzie, konsekwencje zwycięstwa w decydujący sposób ukształtowały powojenny świat w regionie.
