Bitwa o Matapan 1941: Trafalgar na Morzu Śródziemnym

Opinie czytelników

Książka oferuje wnikliwy przegląd bitwy pod Matapan, zapewniając zarówno tło, jak i kontekst dla starć morskich podczas wczesnych kampanii śródziemnomorskich II wojny światowej. Podkreśla wyzwania stojące przed włoską marynarką wojenną i strategiczne sukcesy brytyjskiej Royal Navy, choć niektóre głosy krytyczne wskazują na brak głębi i kwestie edytorskie.

Książka jest chwalona za kompleksowy przegląd bitwy pod Matapan, zapewniając cenny wgląd zarówno we włoskie, jak i brytyjskie siły morskie. Recenzenci doceniają przejrzysty styl pisania, strukturę narracji i włączenie wcześniej niedostatecznie reprezentowanych perspektyw, zwłaszcza tych z włoskiej marynarki wojennej. Książka jest postrzegana jako przystępna lektura dla tych, którzy chcą zrozumieć kluczowe wydarzenia wczesnych kampanii śródziemnomorskich.

Krytycy podkreślają szereg niedociągnięć, w tym słabą redakcję, błędy gramatyczne i niekompletne opisy wydarzeń. Wielu uważa, że książce brakuje dogłębnej analizy i przydałoby się więcej szczegółowych opisów i ilustracji, zwłaszcza map. Niektórzy recenzenci twierdzą również, że książka nie w pełni spełnia obietnicę szczegółowego zbadania samej bitwy pod Matapan.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Battle of Matapan 1941: The Trafalgar of the Mediterranean

Zawartość książki:

Nowa ocena jednego z największych zwycięstw Royal Navy Zawierająca nowe spojrzenie na strategię Osi, książka ta bada niezwykłe zwycięstwa pod Taranto i Matapan widziane oczami ludzi, którzy obsadzali okręty i latali samolotami Floty Śródziemnomorskiej.

W marcu 1941 r. Royal Navy odniosła jedno z największych jednostronnych zwycięstw nad włoską flotą Regia Marina pod Matapan, kończąc sześć miesięcy niezwykłych sukcesów Royal Navy na Morzu Śródziemnym.

Kiedy Francja upadła, a Włochy wypowiedziały wojnę Wielkiej Brytanii, admirał Dudley Pound chciał całkowicie ewakuować się z Morza Śródziemnego i skoncentrować się na obronie kraju, ale Churchill mu odmówił, czyniąc Morze Śródziemne centrum brytyjskich operacji lądowych przez cztery lata, zależnych od Royal Navy.