Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Birdie - More Than 'Soul of Anzac': Field Marshal Lord Birdwood of Anzac and Totnes, 1865-1951
Historycy od dawna wymieniają feldmarszałka lorda Birdwooda jako osobę, której należy się kompleksowe opracowanie. Jego indyjskie i południowoafrykańskie doświadczenia przygotowały go do znaczących osiągnięć na Gallipoli, dowodzenia Anzakami i poprowadzenia udanej ostatecznej ewakuacji. Przez całe życie wykazywał się wielką przenikliwością dyplomatyczną, a jego późniejsze lata były zarówno militarne, jak i imperialne.
Lord Birdwood urodził się w Indiach w 1865 roku. Jego ojciec, pochodzący z rodziny ziemiańskiej West Country, był podsekretarzem rządu Bombaju. Birdwood kształcił się w Clifton i Sandhurst, a w 1886 roku wstąpił do armii indyjskiej. Jego wczesna służba w bliskich relacjach z żołnierzami indyjskiej kawalerii wywarła trwały wpływ na jego życie. W tym czasie nawiązał pierwsze kontakty z wicekrólem i dołączył do jego ochrony. Sukcesy w wojnie burskiej i rozwijające się relacje zawodowe z lordem Kitchenerem przyniosły stały postęp w karierze w pierwszej dekadzie nowego wieku, w tym sukcesy w służbie czynnej, dowodzenie niezależną brygadą i pracę na najwyższych szczeblach indyjskiego życia. Przed wojną światową pełnił dwie bardzo prestiżowe funkcje w Indiach.
Wkrótce po rozpoczęciu działań wojennych Kitchener osobiście poprosił go o przeszkolenie sił australijskich i nowozelandzkich w Egipcie przed wyruszeniem na front zachodni. Jednak zamiast tego zostały one wysłane do Gallipoli z Birdwoodem jako dowódcą. Po kampanii w Dardanelach Birdwood cieszył się zasłużenie lepszą reputacją. Został potwierdzony jako dowódca Australijskich Sił Imperialnych. W marcu 1916 r. poprowadził 1. Korpus Anzaców do Francji, gdzie przeszedł kolejny chrzest bojowy. Udowodnił, że potrafi z determinacją podnosić swoich ludzi do walki. Dowodził podczas wyzwań i niepowodzeń dwóch lat 1916-17 - nad Sommą i Passchendaele - a Australijczycy pokazali głębię i wartość zarówno jego przywództwa, jak i szkolenia w decydujących bitwach wokół Villers-Bretonneux. Został awansowany na dowódcę Piątej Armii w maju 1918 r., jednocześnie zachowując administracyjne dowodzenie siłami australijskimi na osobistą prośbę australijskiego premiera.
W 1920 r. odbył uznaną podróż po Australii i Nowej Zelandii. Następnie powrócił do Indii, dowodząc Dowództwem Północnym, a w 1925 r. został głównodowodzącym jako feldmarszałek, co było osiągnięciem, które ominęło zarówno Robertsa, jak i Kitchenera. Birdwood opuścił Indie w 1930 roku. Pragnienie zostania gubernatorem generalnym Australii nie zostało zrealizowane z powodu nalegań australijskiego rządu na Australijczyka na tym stanowisku, ku irytacji króla Jerzego V. Zamiast tego, co zaskakujące, Birdwood został odnoszącym sukcesy mistrzem Peterhouse w Cambridge. W późniejszych latach stał się wybitną postacią Imperium Brytyjskiego. Pełnił wiele ról z wyróżnieniem, z których wszystkie nadal generowały charakterystyczną sympatię, z jaką był postrzegany przez tych, którzy służyli pod nim lub pracowali z nim. W swoich pismach i audycjach wspierał Australię i jej przywódców z czasów II wojny światowej.
Zmarł w 1951 roku w Hampton Court i został pochowany z pełnymi honorami wojskowymi.