Bird Student: Autobiografia

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Bird Student: An Autobiography

Zawartość książki:

W wieku trzynastu lat George Miksch Sutton zaplanował szkołę ornitologii skupioną wokół jego kolekcji ptasich skór, piór, kości, gniazd, jaj i cennej wypchanej wrony. Jako dorosły stał się jednym z najwybitniejszych ornitologów i ptasich artystów XX wieku. Swoją metamorfozę z amatora w profesjonalistę opisuje w książce Bird Student.

Urodzony w 1898 roku, Sutton daje nam swoje najwyraźniejsze wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w Nebrasce, Minnesocie, Oregonie, Illinois, Teksasie i Zachodniej Wirginii ze swoją blisko związaną rodziną. Rozpoznawanie ptaków, ich prawidłowa identyfikacja, rysowanie i pisanie o nich stawało się dla niego coraz ważniejsze. Jego intensywny podziw dla Louisa Agassiza Fuertesa miał wiele wspólnego z tym, że zaczął na poważnie rysować ptaki, a jego korespondencja i letnia wizyta u hojnego Fuertesa w 1916 roku nauczyły go patrzeć na ptaki oczami profesjonalnego artysty i rozważać możliwość uczynienia ornitologii swoją karierą.

Do 1918 roku Sutton przekonał się do pracy w Muzeum Historii Naturalnej Carnegie w Pittsburghu, co dało mu nowe możliwości nauki i podróżowania, a jego wycieczka terenowa na Półwysep Labrador w 1920 roku pobudziła jego zainteresowanie ptakami arktycznymi na całe życie. Dalsze wyprawy do Zatoki Jamesa, wschodniego wybrzeża Zatoki Hudsona - na urlopie z pracy jako ornitolog stanowy Pensylwanii - oraz na wyspę Southampton na północnym krańcu Zatoki Hudsona w poszukiwaniu nieuchwytnej gęsi błękitnej i jej terenów lęgowych, dają nam wgląd w metody terenowe przed dniami zaawansowanego sprzętu. Sutton kończy swoją autobiografię w 1935 roku, opisując swoje studia na Uniwersytecie Cornell i stanowisko kuratora Fuertes Memorial Collection of Birds.

Bird Student opowiada o wychowywaniu młodych roadrunnerów, sów i piesków preriowych, żeglowaniu (i utknięciu) na arktycznych wodach, przygotowywaniu okazów w ładowni statku, polowaniu na ptaki, karibu i niedźwiedzie w niemal niedostępnych regionach, spływach kajakowych na Dalekiej Północy, biwakowaniu na Florydzie i wygłaszaniu przemówień w Pensylwanii. Dar Suttona do mieszania faktów i filozofii pozwala nam zobaczyć ewolucję przyrodnika, ponieważ jego wrodzona ciekawość i niewinna radość z piękna doprowadziły do trwałego pragnienia zachowania tego piękna.