Bijaboji: Wiosłem na północ do Alaski

Opinie czytelników

Książka jest kroniką niesamowitej podróży Betty Lowman, która w 1937 roku wiosłowała 14-metrowym czółnem z Anacortes w stanie Waszyngton do Ketchikan na Alasce. Jej przygoda jest pełna wyzwań, takich jak trudna pogoda i nawigacja po zdradliwych wodach, a wszystko to przy braku nowoczesnej technologii nawigacji i bezpieczeństwa. Czytelnicy uważają, że historia Betty jest inspirująca i wciągająca, podkreślając jej odwagę i determinację, gdy spotyka różnych ludzi na swojej drodze.

Książka jest chwalona za wciągający styl pisania, emocjonalną szczerość i ducha przygody głównej bohaterki. Czytelnicy doceniają kontekst historyczny oraz szczegółowe opisy miejsc i ludzi, z którymi spotyka się Betty. Wielu uważa ją za inspirującą, zwłaszcza jeśli chodzi o kobiecą siłę i odwagę. Zawiera również ładne czarno-białe zdjęcia i zapewnia wgląd w nadmorskie życie Kolumbii Brytyjskiej w latach trzydziestych XX wieku.

Niektórzy recenzenci wspomnieli, że choć książka jest przyjemna, może wydawać się zbyt optymistyczna lub naiwna. Kilku czytelników wskazało, że tempo może być powolne dla tych, którzy nie są szczególnie zainteresowani pamiętnikami, a specjalistyczne szczegóły mogą nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bijaboji: North to Alaska by Oar

Zawartość książki:

Betty Lowman miała 22 lata w czerwcu 1937 roku, kiedy wsiadła do swojego ukochanego czerwonego czółna Bijaboji i wyruszyła w podróż z Puget Sound na Alaskę. Przemierzając jedne z najbardziej zdradliwych wód na ziemi, podróż ta byłaby ryzykownym aktem dla ekstremalnego poszukiwacza przygód w każdej epoce; dla młodej kobiety w konserwatywnych latach 30. było to przedsięwzięcie niemal niewyobrażalnej odwagi. Betty udało się tego dokonać, a teraz, 67 lat później, dokonuje tego samego wyczynu - książki o czystej przygodzie. Bijaboji to klasyka literatury żeglarskiej, godna miejsca obok The Curve of Time Muriel Wylie Blanchet, której przybrzeżna narracja pochodzi z tego samego okresu.

Betty ślizga się po spokojnej wodzie w świetle księżyca, a jej wiosła ociekają fosforescencją. Wybiera się na polowanie na jelenie z młodym rdzennym mężczyzną w pobliżu Sechelt. Przez kilka dni podróżuje z łodzią pełną żywiołowych harcerzy i odwiedza latarników, drwali, rybaków, lekarzy, misjonarzy i innych mieszkańców wybrzeża, którzy żyją w pięknych, odizolowanych miejscach i otwarcie mówią o swoim życiu, miłości i polityce. Odważnie stawia czoła sztormom, rwącym potokom i upałom. W kanale Douglas Bijaboji wywraca się, a Betty traci wiosła

I wszystko, co posiada, z wyjątkiem łodzi i śpiwora. Zostaje uwięziona na niepewnej półce skalnej na trzy wstrząsające dni, dopóki nie zostanie uratowana przez rdzennych rybaków.

Przez cały ten czas radzi sobie z rosnącą sławą, gdy ludzie na całym wybrzeżu wypatrują jej, jednocześnie czekając na wiadomości o abdykacji Edwarda VIII i zniknięciu innej poszukiwaczki przygód, Amelii Earhart. Jest to niesamowita relacja napisana przez inteligentną, silną, zabawną, niezależną kobietę o radosnym sercu i nieustającej miłości do wybrzeża BC.