Bieganie na złamanych nogach

Opinie czytelników

Książka opowiada inspirującą, prawdziwą historię Elinor, niepełnosprawnej kobiety, która zostaje misjonarką pomimo wyzwań związanych z polio. Przedstawia jej podróż z autentycznością, koncentrując się na jej wierze, wytrwałości i wpływie jej posługi wśród odległych plemion. Czytelnicy uważają, że narracja jest wciągająca i mocna, podkreślając potencjał Boga do wykorzystania każdego, niezależnie od jego ograniczeń.

Książka jest dobrze napisana, łatwa w czytaniu i wciągająca od samego początku. Zawiera żywe opisy kultur i przekazuje inspirujące tematy dotyczące wiary i wytrwałości. Czytelnicy doceniają skupienie się na Bogu, a nie na sobie, a wielu z nich uważa to za wyzwanie i motywację do własnego życia i służby. Elinor ma ujmującą osobowość, dzięki czemu jej historia jest zrozumiała i zachęcająca.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tę książkę za zbyt inspirującą lub poczuć się zakwestionowani przez własny poziom służby w porównaniu z osiągnięciami Elinor, co może być zniechęcające. W recenzjach nie podkreślono jednak żadnych znaczących negatywnych aspektów książki.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Running on Broken Legs

Zawartość książki:

Weźmy niewymiarową pięcioletnią dziewczynkę z farmy, Elinor, daj jej polio, które nie tylko ją okalecza, ale także prawie zabija, a następnie daj jej niemożliwe marzenie. W dzieciństwie i ponownie jako studentka buntuje się przeciwko temu planowi. W końcu przyjmuje marzenie, które prowadzi Elinor do jednego z najbardziej prymitywnych, surowych miejsc na ziemi i do życia, którego pozazdrościliby jej międzynarodowi odkrywcy.

Przez prawie osiemnaście lat Elinor zmaga się z morderstwami plemiennych ludzi, niszczycielskim trzęsieniem ziemi i następującymi po nim działaniami pomocowymi, radościami, triumfami, depresją, pokojem, zagrażającymi życiu chorobami, powrotem do zdrowia i przyjaźnią z ludem Kimyal, który zaczyna głęboko szanować i kochać. Kimyalowie nadają jej przydomek Bad Legs, który odzwierciedla to, jak jej słabe ciało pokazuje im miłość Boga. W końcu późne skutki pierwotnego polio Elinor zmuszają ją do opuszczenia miejsca i ludzi, których ogarnęło jej serce. Musi znaleźć sposób, by się z nimi pożegnać.

W typowy dla Kimyal sposób, Elinor opowiada historię, aby zobrazować głęboką prawdę: nasze słabości mogą być przewodnikiem siły wykraczającej poza nas samych.