Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Oryginalny tytuł:
Wycliffe's Bible - A colour facsimile of Forshall and Madden's 1850 edition of the Middle English translation of the Latin Vulgate: Volume II - 1 King
Zawartość książki:
Wydanie Biblii Wycliffe'a autorstwa Forshalla i Maddena z 1850 roku od dawna nie jest już drukowane. Jest bardzo rzadkie, a te rzadkie egzemplarze, które są dostępne w antykwariatach, różnią się zarówno stanem, jak i ceną. Niniejsze wydanie faksymilowe zawiera cały tekst w solidnej oprawie i będzie odpowiednie dla studentów języka średnioangielskiego, a także dla osób zainteresowanych historią angielskiej Biblii.
Dwa tłumaczenia podane poniżej są umownie nazywane "Biblią Wycliffe'a" lub "Biblią Wycliffitów", ponieważ John Wycliffe (ok. 1328-31 grudnia 1384) został zainspirowany do przetłumaczenia łacińskiej Wulgaty Jerome'a na język mówiony Anglików, aby mogli lepiej zrozumieć pisma święte. Dziś wiemy, że Nicholas z Hereford (zm. ok. 1420) intensywnie pracował nad tłumaczeniem Starego Testamentu, kończąc je w 1382 roku. John Purvey (ok. 1354-16 maja 1414) był prawdopodobnie odpowiedzialny za zmianę "wczesnego" tłumaczenia (powstałego za życia Wycliffe'a) na bardziej idiomatyczne "późniejsze" tłumaczenie, które wykazuje mniejszy wpływ łacińskiej składni. Możliwe jest również, że Kornwalijczyk John Trevisa (1342-1402) uczestniczył we wcześniejszym tłumaczeniu.
Rzeczywiście, przedmowa do Biblii Króla Jakuba z 1611 r. wspomina, że Trevisa, współczesny Wycliffe'owi, był zaangażowany w tłumaczenie Ewangelii na język angielski.
Josiah Forshall (29 marca 1795 - 18 grudnia 1863) i Frederic Madden (16 lutego 1801 - 8 marca 1873) pracowali nad swoim niezwykłym wydaniem przez dwadzieścia dwa lata. Wczesne tłumaczenie znajduje się w lewej kolumnie, a późniejsze w prawej. W swoim tekście zachowali literę yogh (Ȝ.
ȝ.
), ale, co ciekawe, zastąpili literę thorn ( ) cyfrą th. Glosariusz słów średnioangielskich znajduje się na końcu tomu IV.
Spis treści podaje nazwy zarówno ksiąg kanonicznych, jak i deuterokanonicznych, tak jak podali je Forshall i Madden. Tam, gdzie współczesne nazwy się różnią, podano je w nawiasach kursywą.
Pod koniec tomu IV pierwotnie występowała dziwność w paginacji tylnej okładki. Koniec księgi Apokalipsy znajdował się na stronie 681, po której następowała pusta strona 682. Bezpośrednio po nim znajdowała się sekcja Dodatkowych Prologów na stronach 681b-695b, po której następowała Tabela Lekcji na stronach 683-698, Glosariusz na stronach 699-749, pusta strona 750 i strona Korekty 751. W tym wydaniu dodatkowe prologi zostały przeniesione na strony 751-765 po Glosariuszu, a strona korekty została zachowana jako ostatnia strona nadmiarowo na końcu każdego tomu, chociaż wszystkie określone poprawki zostały zastosowane do odpowiednich stron (wszystkie oprócz jednej, której nie można było znaleźć, na II s. 546 c. I. l. 22, zmieniając te na the). Słowa-przewodniki zostały również dodane do nagłówków w Słowniczku.
