The White Rectangle: Writings on Film
Co miał wspólnego Kazimierz Malewicz (1878-1935), zwolennik czystej abstrakcji w malarstwie, z filmem, tym mechanicznym repozytorium wszystkiego, co banalne i bezwartościowe? Dopiero w 1924 roku Malewicz opisał film jako system utrwalający rzeczywistość poza ideą kulturową. Niemniej jednak w latach 1925-1929 napisał kilka artykułów na temat filmu, a także scenariusz.
Teksty człowieka, który stworzył „czarny kwadrat”, zebrane w tym tomie i w większości po raz pierwszy przetłumaczone na język niemiecki, prowadzą nas do sedna debaty na temat ruchu i przyspieszenia jako głównych metafor nowoczesności w międzynarodowej awangardzie. Jego sprzeczne refleksje na temat nowego medium dokumentują tarcie między metafizycznym programem suprematystycznej abstrakcji a medialnymi atrybutami filmu. Malewicz porządkuje melodramaty Mary Pickford, komedie Monty Banksa, filmy Siergieja Eisensteina, Dzigi Wiertowa, Waltera Ruttmanna i Jakowa Protazanowa w ramach swojego historycznego modelu rozwoju modernizmu od Cezanne'a, przez kubizm i futuryzm, po suprematyzm.
W tym procesie prawie wszystkie jego eseje dotyczą „nieudanego spotkania” między filmem a sztuką, ponieważ Malewicz postrzega film jako udoskonaloną formę nie naturalizmu, ale zasad nowego malarstwa - dynamizmu i abstrakcji. Więcej informacji można znaleźć na stronie wydawcy: www.PotemkinPress.com.