Białe słonie na kampusie: Upadek kaplicy uniwersyteckiej w Ameryce, 1920-1960

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za wybitne pisarstwo i wciągającą fabułę, badającą wzajemne oddziaływanie między religią, środowiskiem akademickim i architekturą na kampusach uniwersyteckich. Jest znana ze swojej akademickiej głębi i czytelności, co czyni ją cennym dodatkiem do każdej biblioteki.

Dobrze napisana, unika żargonu, zwięzła, dobrze uargumentowana, wciągająca historia, doskonała czytelność, doskonałość akademicka, dokładne zbadanie tematu.

Brak wzmianek w recenzjach.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

White Elephants on Campus: The Decline of the University Chapel in America, 1920-1960

Zawartość książki:

W książce White Elephants on Campus: The Decline of the University Chapel in America, 1920-1960, Margaret M. Grubiak przekonująco argumentuje, poprzez staranny dobór studiów przypadków, że ewolucja architektury nowych kościołów i kaplic budowanych na kampusach ujawnia zmieniającą się i malejącą rolę religii w misji współczesnego amerykańskiego uniwersytetu.

Według Grubiaka, w pierwszej połowie XX wieku przywódcy uniwersytetów mieli tendencję do postrzegania architektury jako sposobu na utrzymanie religii na coraz bardziej naukowym i świeckim uniwersytecie. Początkowo budowa dużych kaplic miała na celu reklamowanie ciągłego znaczenia religii dla misji uniwersytetu. Wystawne neogotyckie kaplice w historycznie protestanckich szkołach, choć sprzeczne z tradycyjnymi protestanckimi obrazami, były uzasadnione jako odwołanie się do emocji studentów.

Nowe biblioteki w stylu katedralnym i budynki klasowe również na nowo wyobrażały sobie miejsce dla religii na kampusach, które nie były już związane z ich założycielskimi wyznaniami religijnymi.

Pomimo takich prób przeformułowania religii na potrzeby nowoczesnego uniwersytetu, Grubiak pokazuje, że do lat 60. style architektoniczne nowych budynków sakralnych uległy znacznym zmianom.

Powojenne kaplice uniwersyteckie miały mniej wyrazisty wizerunek, z ich niewielką skalą i celowo bezwyznaniowym ukierunkowaniem. W połowie XX wieku przedwojenne kaplice stały się „białymi słoniami”. Są to piękne, monumentalne budynki, które jednak stoją poza głównymi problemami współczesnego amerykańskiego uniwersytetu.

Religijna architektura kampusu straciła na wartości w erze, w której religia nie odgrywała już centralnej roli w formacji i edukacji amerykańskiego studenta. „Białe słonie na kampusie” to prowokujące i wciągające spojrzenie na kaplicę kampusu uniwersyteckiego w XX wieku. Autor umiejętnie łączy historię społeczną, edukacyjną, religijną i architektoniczną, aby oświetlić zjawisko zaniedbywane zarówno przez naukowców, jak i jego zamierzonych użytkowników.” --Peter W.

Williams, emeritus, Miami University „W tej ważnej nowej książce Margaret Grubiak opowiada fascynującą historię o tym, jak religia podupadła na dwudziestowiecznych amerykańskich kampusach, a jednocześnie administratorzy nadal budowali kaplice uniwersyteckie, w tym niektóre o dużych rozmiarach i uderzających walorach architektonicznych. Ta dobrze napisana i dokładnie zbadana relacja ujawnia wiele na temat amerykańskiej architektury, ale jeszcze więcej na temat większego kulturowego odwrotu od protestantyzmu przez elity intelektualne narodu.

Od dawna potrzebowaliśmy takiego studium, a Grubiak wykonał mistrzowską robotę, prezentując je”. --W. Barksdale Maynard, Uniwersytet Princeton.