Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „White Mother to a Dark Race” autorstwa dr Jacobs została dobrze przyjęta ze względu na jej pouczającą i zniuansowaną eksplorację rdzennej polityki usuwania dzieci, prezentując zrównoważony pogląd, który unika oczerniania lub chwalenia zaangażowanych osób. Jest ona szczególnie polecana studentom historii i historykom studiów rdzennych, zwłaszcza w środkowo-zachodnich i zachodnich Stanach Zjednoczonych oraz Australii. Styl pisania jest chwalony za jasność i szczerość, z podzielonymi szczerymi historiami. Jednak wysoka cena książki jest znaczącą wadą, która ogranicza jej dostępność.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i pouczająca
⬤ wciągająca dla studentów historii
⬤ kompleksowo omawia usuwanie rdzennych dzieci
⬤ prezentuje zrównoważony pogląd
⬤ zawiera potężne studia przypadków i osobiste historie
⬤ kończy się mocnym epilogiem.
Wady:Wysoka cena ogranicza dostępność; potrzebuje bardziej przystępnego cenowo wydania w miękkiej oprawie do szerszej dystrybucji.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
White Mother to a Dark Race: Settler Colonialism, Maternalism, and the Removal of Indigenous Children in the American West and Australia, 1880-1940
Zawartość książki:
Pod koniec XIX i na początku XX wieku rdzenne społeczności w Stanach Zjednoczonych i Australii doświadczyły wspólnego doświadczenia z rąk władz państwowych: usunięcia ich dzieci do instytucji w imię asymilacji Indian amerykańskich i ochrony ludności aborygeńskiej. Choć oficjalnie określano je mianem dobroczynnych, polityka rządu często powodowała ogromną traumę wśród rdzennych rodzin i ostatecznie służyła szerszym celom narodów osadniczych, polegającym na konsolidacji kontroli nad rdzenną ludnością i jej ziemiami.
Książka "White Mother to a Dark Race" podejmuje badania nad rdzenną edukacją i akulturacją w nowych kierunkach, badając kluczowe role, jakie białe kobiety odegrały w polityce usuwania rdzennych dzieci. Urzędnicy państwowi, misjonarze i reformatorzy uzasadniali usuwanie rdzennych dzieci w szczególnie genderowy sposób, koncentrując się na rzekomych brakach rdzennych matek, rzekomym barbarzyństwie rdzennych mężczyzn i braku patriarchalnej rodziny nuklearnej. Często uważali oni białe kobiety za najbardziej odpowiednich agentów do prowadzenia polityki usuwania dzieci.
Zainspirowane ruchem macierzyńskim tamtej epoki, wiele białych kobiet chętnie służyło jako zastępcze matki dla rdzennych dzieci i manewrowało, aby wpływać na politykę publiczną dotyczącą rdzennej ludności. Chociaż niektóre białe kobiety nawiązały troskliwe relacje z rdzennymi dziećmi, a inne stały się krytyczne wobec polityki rządu, wiele z nich zostało beznadziejnie uwikłanych w tę podstępną politykę kolonialną.
Margaret D. Jacobs jest profesorem historii i dyrektorem programu studiów nad kobietami i płcią na University of Nebraska-Lincoln.
Jest autorką książki Engendered Encounters: Feminism and Pueblo Cultures, 1879-1934 (Nebraska 1999).
