Bezwarunkowa: Japońska kapitulacja w II wojnie światowej

Opinie czytelników

Książka zawiera dogłębną analizę wydarzeń prowadzących do kapitulacji Japonii podczas II wojny światowej, podkreślając rolę polityki bezwarunkowej kapitulacji i użycia bomb atomowych. Przedstawia dobrze zbadaną perspektywę, która podważa powszechne przekonania i rewizjonistyczne historie dotyczące konieczności bombardowań atomowych. Narracja obejmuje dynamikę polityczną, względy wojskowe i różne punkty widzenia, oferując wgląd w japoński proces decyzyjny. Czytelnicy doceniają jej przejrzystość, głębię i przekonujące argumenty, choć niektórzy uważają, że zakłada ona wcześniejszą znajomość tematu.

Dobrze zbadana, oferuje nowe spostrzeżenia, jasne i przekonujące argumenty, informacje na temat dynamiki politycznej i wojskowej, kwestionuje rewizjonistyczne poglądy, wciągająca narracja, dobrze zorganizowana analiza historyczna.

⬤ Nie jest przyjazna dla początkujących
⬤ zakłada pewną podstawową wiedzę na temat II wojny światowej
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej szczegółów dotyczących sytuacji operacyjnych
⬤ krytyka prawicy może być postrzegana jako jednostronna
⬤ wzmianki o pominiętych dowodach przez krytyków.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Unconditional: The Japanese Surrender in World War II

Zawartość książki:

Nowe spojrzenie na dramat, który krył się za zakończeniem wojny na Pacyfiku

Podpisany 2 września 1945 r. na pokładzie amerykańskiego pancernika USS Missouri w Zatoce Tokijskiej przez japońskich i alianckich przywódców dokument kapitulacji, który formalnie zakończył wojnę na Pacyfiku, doprowadził do zakończenia jednego z najbardziej kataklizmicznych starć w historii. Za tym wydarzeniem kryła się debata, która toczyła się od kilku tygodni wśród amerykańskich przywódców wojskowych i politycznych. Kapitulacja wypełniła zobowiązanie podjęte przez Franklina Roosevelta w 1943 roku na konferencji w Casablance, że będzie ona "bezwarunkowa". Choć w tamtym czasie było to łatwo akceptowane jako polityka, po śmierci Roosevelta w kwietniu 1945 r. poparcie dla bezwarunkowej kapitulacji zmalało, szczególnie wśród Republikanów w Kongresie, gdy krwawe kampanie na Iwo Jimie i Okinawie jasno pokazały koszty zwycięstwa militarnego nad Japonią. Bezwarunkowa kapitulacja Niemiec w maju 1945 r. to jedno; wojna na Pacyfiku to co innego. Wielu konserwatystów opowiadało się za negocjowaną kapitulacją.

Chociaż był to ostatni raz, kiedy siły amerykańskie narzuciły bezwarunkową kapitulację, pytania wokół niej trwały przez lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte - wraz z wojnami w Korei i Wietnamie - kiedy liberalne i konserwatywne poglądy odwróciły się, w tym w kwestii definicji "pokoju z honorem". Temat ten powrócił podczas uroczystości związanych z 50. rocznicą w 1995 roku, a także podczas wojen w Zatoce Perskiej i Iraku, kiedy to debatowano nad strategiami wyjścia i "zakończonymi misjami". Marc Gallicchio ujawnia, jak i dlaczego kapitulacja w Zatoce Tokijskiej potoczyła się tak, jak się potoczyła, oraz główne postacie, które za nią stały, w tym George C. Marshall i Douglas MacArthur. Ten ostatni faktycznie stał się przywódcą Japonii, a jego kadencja, a nawet sama natura amerykańskiej okupacji, została ukształtowana przez charakter kapitulacji. Co najważniejsze, Gallicchio pokazuje, w jaki sposób polityka bezwarunkowej kapitulacji ukształtowała naszą pamięć i nasze rozumienie II wojny światowej.