Bezruch żyjącego lasu: Rok słuchania i uczenia się

Opinie czytelników

Książka „The Stillness of the Living Forest” autorstwa Johna Harveya zachęca czytelników do refleksji i łączenia się z naturą poprzez cotygodniowe obserwacje. Czytelnicy doceniają medytacyjną jakość pisania, szczegółowe opisy świata przyrody i łatwość czytania w krótkich ratach. Jednak niektórzy uważają, że książka jest nieco lekka, co prowadzi do uczucia nudy.

⬤ Zachęca do medytacyjnego podejścia do natury, promując uważność i spokój.
⬤ Oferuje wnikliwe obserwacje na temat świata przyrody, zwiększając uznanie dla natury.
⬤ Styl pisania jest wciągający i opisowy, ożywiając leśne doświadczenia.
⬤ Dzieli lekturę na łatwe do opanowania sekcje, którymi można cieszyć się powoli.
⬤ Zapewnia czytelnikom doskonały model do naśladowania w ich własnych doświadczeniach przyrodniczych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest lekka, co prowadzi do uczucia nudy.
⬤ Koncepcja siedzenia w jednym miejscu przez dłuższy czas może nie spodobać się każdemu.
⬤ Kilka recenzji wskazuje, że treść może wydawać się powtarzalna pomimo zróżnicowanych obserwacji.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Stillness of the Living Forest: A Year of Listening and Learning

Zawartość książki:

Zaczęło się od osobistego zobowiązania do siedzenia przez godzinę każdego tygodnia przez cały rok w tym samym miejscu w lesie. Zamiarem Johna Harveya było ponowne połączenie się z naturą i obserwowanie przepływu naturalnego życia przez cztery pory roku.

Gdy Harvey przyzwyczaił się do cotygodniowej rutyny odwiedzania swojego „miejsca do siedzenia” i pełnego angażowania zmysłów, zaczęły pojawiać się bogate i pouczające doświadczenia. Jego spotkania z naturą obejmowały oglądanie i słuchanie mnóstwa ptaków, od maleńkich strzyżyków po duże jastrzębie, od słodko śpiewających trznadli po grzechoczące dzięcioły; cieszenie się widokiem sezonowych roślin, takich jak dzikie fiołki, lilia pstrągowa i kapusta skunksa; siedzenie na otwartej przestrzeni podczas zjawisk pogodowych, które wahały się od wspaniałego ciepłego letniego słońca po zimowy kliper Alberty; i dostrzeganie okazjonalnych jeleni, a nawet czarnego niedźwiedzia. We wszystkich przypadkach Harvey starał się obserwować, słuchać, doceniać i uczyć się.

Uczył się - o ptakach, zwierzętach, roślinach i drzewach, które go otaczały i intrygowały. Ale jego niezwykłe spotkania z naturą ułatwiały także samopoznanie, sprzyjały wnikliwości i pielęgnowały empatię i intuicję.