Foreign Direct Investment (Fdi) in India Since 1991
Politykę Indii w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ) w okresie po uzyskaniu niepodległości można ogólnie podzielić na cztery odrębne fazy: (a) ostrożny brak dyskryminacji w kontrolach w okresie od 1948 r. do połowy / końca lat 60.
(b) selektywne ograniczenia i kontrole od połowy/pod koniec lat 60. do końca lat 70. wraz z ogłoszeniem Ustawy o regulacji dewizowej (FERA) z 1973 r. i Polityki licencjonowania przemysłowego z 1973 r.
(c) stopniowa i częściowa liberalizacja w latach 80. ze specjalnymi zachętami do inwestowania w jednostki zorientowane na eksport.
(d) pełna liberalizacja w zakresie inwestycji zagranicznych wraz ze średnioterminowymi dostosowaniami i długoterminowymi reformami strukturalnymi od 1991 roku. W ciągu ostatnich kilku lat Indie stały się atrakcyjnym miejscem docelowym dla inwestycji zagranicznych, między innymi ze względu na duży i szybko rozwijający się rynek konsumencki, rozwiniętą sieć bankowości komercyjnej, dostępność wykwalifikowanej siły roboczej oraz pakiet zachęt podatkowych dla inwestorów zagranicznych. Pomimo faktu, że Indie są strategicznie zlokalizowane z dostępem do ogromnego rynku krajowego i południowoazjatyckiego, ich udział w całkowitym światowym przepływie inwestycji bezpośrednich do krajów rozwijających się jest stosunkowo niski. Chiny, Singapur, Indonezja, Filipiny i Tajlandia przyciągają więcej inwestycji zagranicznych niż Indie. Obecny scenariusz światowy wymaga dalszej liberalizacji norm dotyczących inwestycji zagranicznych przez obecnych i potencjalnych przedsiębiorców zagranicznych. Niniejsza książka dotyczy prawie wszystkich aspektów BIZ w Indiach. W szczególności koncentruje się na aktualnej polityce, warunkach i procedurach napływu BIZ do Indii. Przedmiot: Biznes i ekonomia, Inwestycje, Studia nad Indiami, Historia gospodarcza, Handel zagraniczny, Studia nad rozwojem)
