Beznadziejny uniwersytet: Praca intelektualna u schyłku końca historii

Oryginalny tytuł:

The Hopeless University: Intellectual Work at the end of The End of History

Zawartość książki:

Hegemoniczny uniwersytet reprezentowany przez instytucje globalnej Północy jest coraz bardziej beznadziejnym miejscem. Zdefiniowany w kontekście wartości i generowania nadwyżek, uniwersytet jest krytycznym węzłem w społecznej kontroli metabolicznej kapitału. Jako taki, zaprzecza ludzkiej sprawczości i autonomii, formom wzajemności i alternatywnym światom życia, właśnie dlatego, że służy reprodukcji kapitalistycznych stosunków społecznych. Stosunki te wykluczają ideę, że ludzie mogą tworzyć własną historię, a w rzeczywistości powiedziano nam, że jesteśmy na końcu historii. W tym przypadku idea, że uniwersytet istnieje w zamkniętym systemie zaprojektowanym w celu ograniczenia ryzyka ekonomicznego, generuje struktury, które nieustannie restrukturyzują pracę intelektualną poprzez wspólne przedsięwzięcia; kultury, które działają patologicznie, aby odczłowieczyć tych, którzy pracują w instytucji; oraz praktyki, które są narzucane metodologicznie w celu ograniczenia horyzontu możliwości intelektualnych.

Jednak skrzyżowanie kryzysów ekonomii politycznej, życia czarnych i rdzennych mieszkańców, klimatu i środowiska oraz epidemiologii ujawniło oszustwo leżące u podstaw narracji o końcu historii. Szereg krzyżujących się walk ujawnił oszustwo transhistorycznej nieuchronności, że kapitalizm będzie naszym systemem operacyjnym. Pomimo kruchości społecznej kontroli metabolicznej kapitału, Uniwersytet pozostaje zaangażowany w zmianę przeznaczenia całego życia społecznego w imię wartości, poprzez pracę na rzecz zdolności do zatrudnienia, przedsiębiorczości, doskonałości, wpływu i satysfakcji. Uniwersytet jest krytycznym węzłem w zaprzeczaniu historii, właśnie dlatego, że zapewnia ciągłe kierowanie jednostek do znormalizowanej egzystencji opartej na długu i pracy.

W obliczu realiów i żywych doświadczeń krzyżujących się kryzysów uniwersytet jawi się jako beznadziejny, ponieważ: po pierwsze, stał się miejscem, które nie ma społecznie użytecznej roli poza reprodukcją kapitału i stał się antyludzkim projektem pozbawionym nadziei; a po drugie, nie jest w stanie sensownie reagować na kryzysy, które wybuchają ze sprzeczności kapitału. W ten sposób, utrzymując dotychczasowy stan rzeczy, uniwersytet pozostaje ukształtowany jako taktyczna odpowiedź na te sprzeczności.