Bez wstydu: Przemyślenia grubego, czarnoskórego muzułmanina

Opinie czytelników

Recenzje w przeważającej mierze chwalą pamiętnik Leah Vernon za jego autentyczność, głębię emocjonalną i zrozumiałe opowiadanie historii. Czytelnicy wyrażają poczucie silnego związku z doświadczeniami autorki, a wielu z nich podkreśla wzmocnienie i inspirację, jaką zyskali dzięki jej słowom. Chociaż książka jest ceniona za potężne narracje, które poruszają tematy tożsamości, wyzwań społecznych i rozwoju osobistego, niektórzy czytelnicy uznali strukturę i organizację rozdziałów za nieco zagmatwaną.

Czytelnicy doceniają autentyczny głos autorki, emocjonalną narrację i zdolność do rezonowania z różnymi odbiorcami. Wielu recenzentów wspomina, że czuli się wzmocnieni, widziani i połączeni dzięki doświadczeniom Vernona. Książka opisywana jest jako wciągająca, podnosząca na duchu i będąca źródłem zarówno śmiechu, jak i łez. Szczerość i wrażliwość ukazane w tekście są powszechnie doceniane.

Niektórzy recenzenci stwierdzili, że struktura książki jest myląca, zauważając, że rozdziały mogą stać osobno i zakłócać przepływ narracji. Niektórzy wspomnieli o braku kontekstu dla niektórych szczegółów, co utrudniało zrozumienie niektórych historii. Ponadto, choć książka jest bardzo chwalona, jedna z recenzji wspomniała o chęci bardziej spójnego formatu opowiadania historii.

(na podstawie 85 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Unashamed: Musings of a Fat, Black Muslim

Zawartość książki:

Szczery pamiętnik muzułmanki o jej podróży w kierunku samoakceptacji, gdy zaczyna postrzegać swoje ciało jako symbol buntu i nadziei - i decyduje się żyć swoim życiem bez skrupułów.

Odkąd była mała, Leah Vernon mówiono, w co ma wierzyć i jak się zachowywać. Nie było miejsca na niedoskonałość. "Dobre" muzułmańskie dziewczynki więcej słuchały niż mówiły. Nie miały zaginionego ojca ani matki z upośledzeniem umysłowym. Nie miały grubych ciał ani nie dorastały, pragnąc być jak białe postacie, które widziały w telewizji. Nie miały mężów, którzy je maltretowali i zdradzali. Z pewnością nie dokonywały aborcji w tajemnicy. W Unashamed Vernon rozprawia się z mitem idealnej muzułmanki, szczerze opowiadając o swojej relacji miłości i nienawiści z hidżabem i wiarą, rasą, wagą, zdrowiem psychicznym, przemocą domową, seksualnością, tysiącletnim światem randek i procesem odnajdywania swojego głosu.

Opowiada o swoim burzliwym okresie dojrzewania, w którym żyła na granicy ubóstwa ze swoją kochającą, ale niespokojną matką, nieobecnym ojcem, rodzeństwem i gwałtownym rozpadem jej 10-letniego małżeństwa. Zmęczona ciągłym kontrolowaniem jej ubioru w imię islamu i zachodnich standardów piękna, Vernon zastanawia się nad swoimi doświadczeniami z pracą od wypłaty do wypłaty, zawstydzaniem ciała i redefiniowaniem tego, co to znaczy być "dobrą" muzułmanką.

Bezpruderyjna, młodzieńcza i zabawna, Unashamed daje każdemu, kto jest marginalizowany, pozwolenie na życie bez skrępowania i pewności siebie.

"Zdecydowane poparcie Vernon dla pozytywnego nastawienia do ciała jako kwestii feministycznej i zdrowia psychicznego oraz jej bolesna podróż do samoakceptacji są poruszające i potężne, zmuszając czytelników do zbadania własnych uprzedzeń dotyczących standardów urody i zdrowia". -- Booklist