Bez mapy: A Memoir

Opinie czytelników

Wspomnienia Meredith Hall, „Without a Map”, badają jej traumatyczne doświadczenia jako ciężarnej nastolatki w latach sześćdziesiątych XX wieku, radzenie sobie z żalem, wyobcowaniem i ostatecznym pogodzeniem się z przeszłością. Książka rezonuje z czytelnikami poprzez przejmujące pisanie Hall o jej zmaganiach z rodzicami, osądem społecznym i jej podróżą do samoakceptacji i przebaczenia.

Wielu czytelników chwaliło ten pamiętnik za jego głęboki oddźwięk emocjonalny i mocny język. Szczególnie podkreślano szczere przedstawienie przez Hall jej zmagań, tematów miłości i przebaczenia oraz jej podróży w kierunku akceptacji. Książka stanowi wnikliwy komentarz na temat postaw społecznych wobec niezamężnych matek w latach 60. i jest uważana zarówno za przekonującą, jak i łatwą do zrozumienia.

Krytycy zauważyli pewne problemy strukturalne, wspominając, że narracja wydawała się chaotyczna i pozbawiona spójnego przepływu, ponieważ często przeskakuje przez różne okresy czasu. Niektórzy czytelnicy uważali, że niektóre sekcje przeciągały się lub były mniej wciągające. Pojawiły się również komentarze dotyczące potencjalnej przesady w przedstawianiu doświadczeń Hall i pytań pozostawionych bez odpowiedzi do końca książki.

(na podstawie 129 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Without a Map: A Memoir

Zawartość książki:

„Odważny pisarz o burzliwym pięknie”. -- Entertainment Weekly.

„Pięknie oddana.” -- Elle

Przejmujący, niezachwianie pewny pamiętnik The Boston Globe.

Ten „otrzeźwiający portret” ciężarnej nastolatki wygnanej ze swojej małej społeczności w New Hampshire jest „świadectwem tego, jak ważne jest zrozumienie, a nawet wybaczenie ludziom, którzy... sprawili, że jesteśmy tym, kim jesteśmy” („O, The Oprah Magazine”).

Poruszający, ale pozbawiony sentymentów pamiętnik Meredith Hall rozpoczyna się w 1965 roku, kiedy w wieku szesnastu lat zachodzi w ciążę. Unikana przez swoją wyspiarską społeczność New Hampshire, zostaje wyrzucona z domu przez matkę. Jej ojciec i macocha niechętnie ją przyjmują, ukrywając ją, zanim w końcu całkowicie ją wygnali. Po oddaniu dziecka do adopcji Hall beztrosko wędruje po Bliskim Wschodzie, gdzie udaje jej się przetrwać dzięki sprzedaży dobytku i krwi.

Wraca do Nowej Anglii i zszywa życie, które otacza jej uciszony i niewidzialny żal. Jej zaginiony syn odnajduje ją, gdy ma dwadzieścia jeden lat. Hall dowiaduje się, że dorastał w skrajnym ubóstwie z agresywnym ojcem - w rodzinnym mieście jej własnego ojca. Ich ponowne spotkanie jest czułe, burzliwe i ostatecznie odkupieńcze. Rodzice Hall nigdy nie proszą jej o wybaczenie, ale gdy się starzeją, ona oferuje im swoją miłość.

Tym, co wyróżnia Bez mapy, jest sposób, w jaki strata i zdrada ewoluują we współczucie, a współczucie w mądrość.