Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia wciągającą podróż przez anatomię i funkcje ludzkiego mózgu, jednocześnie czyniąc złożone koncepcje przystępnymi. Łączy w sobie elementy artystyczne i naukowe, oferując przegląd na wysokim poziomie poparty kontekstem historycznym. Czytelnicy doceniają jej przejrzystość, humor i intrygującą treść, choć niektórzy nie zgadzają się z perspektywami autora i uważają, że niektóre sekcje są mniej wciągające niż inne.
Zalety:Przystępny styl pisania, wciągający i pouczający, zapewnia kontekst historyczny, przegląd na wysokim poziomie bez nadmiernego technicznego, zabawny i humorystyczny, łatwy do zrozumienia dla osób niebędących naukowcami, ciekawe ilustracje wspierające tekst.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że ostatnia trzecia część książki traci na ostrości, autor wyraża osobiste ideologie, które niektórzy uważają za niepotrzebne, nie zgadzają się z poglądami autora na kontrowersyjne tematy, niektórzy oczekują więcej diagramów i szczegółowych wyjaśnień.
(na podstawie 16 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Beyond the Zonules of Zinn: A Fantastic Journey Through Your Brain
Zawartość książki:
W swojej najnowszej książce David Bainbridge łączy nieziemską podróż przez centralny układ nerwowy z przystępnym i zabawnym opisem tego, jak anatomia mózgu często wprowadzała anatomów w błąd co do jego funkcji. Bainbridge wykorzystuje strukturę mózgu, aby odróżnić swoją książkę od wielu tomów, które koncentrują się na funkcji mózgu.
Pokazuje, że przez setki lat filozofowie przyrody interesowali się szarą materią wewnątrz naszych czaszek, ale wszystko, na czym musieli się oprzeć, to jego struktura. Niemal każda gałka, wypukłość, kanał i fałda została nazwana, zanim ktokolwiek miał pojęcie, do czego służy - rodzaj biologicznej terra incognita z wieloma dziwnymi i cudownymi nazwami: zonules Zinna, obex ("najbardziej przyjazne dla Scrabble słowo w całej neuroanatomii"), akwedukt Sylwiusza, trakt Goll.
To wyjątkowo przystępne podejście przedstawia to, co wiemy o mózgu (jego struktura), co możemy mieć nadzieję poznać (jego funkcja) i czego możemy nigdy się nie dowiedzieć (jego ewolucja). Po drodze Bainbridge opowiada wiele wspaniałych historii o "dwóch funtach blancmange" w naszych czaszkach i opowiada je wszystkie z dowcipem i stylem.
