Concrete Sea
Chęć podejmowania ryzyka związanego z formą i przekraczania oczekiwań czytelnika co do tego, czym może być wiersz, sprawia, że poezja E. A. Griffithsa natychmiast się wyróżnia. Znajdziemy tu liryczne wiersze, które są małe, eliptyczne, często łamiące serce i całkowicie umiejscowione w poczuciu miejsca, które jest jednocześnie domem, a jednocześnie terenem walki.
Czerpiąc z walijskiej tradycji i złożoności, która wynika z konieczności nauki języka ojczystego, tak że nawet gdy staje się płynny, nigdy nie staje się językiem marzeń, zbiór otwiera również dialog z poezją konkretną. To ruch, który pozwala słowom na fragmentację, nazwom na częściowe odzwierciedlenie siebie, oddechowi na poszerzenie możliwości wiersza na stronie. Poezja konkretna w tym zbiorze jest poważna jak pogrzeb lub terapia elektrowstrząsowa, ale jest też zabawna, hojna i ekspansywna.
Poruszając się między konkretem a liryką, Concrete Sea to spójny, gęsto napisany debiut, który zaprasza nas do wczucia się w doświadczenia wierszy, wyłaniając się z poczuciem odcisku serca innej osoby.