Ocena:
Recenzje podkreślają, że książka zawiera wnikliwe refleksje na temat fotografii, w szczególności skupiając się na filozofii i technikach Kanemury. Dwujęzyczny format jest doceniany, umożliwiając czytelnikom wybór preferowanego języka. Jednak niektóre konkretne aspekty książki nie zostały wspomniane, pozostawiając potencjalną lukę w ocenie treści.
Zalety:Zawiera wnikliwe refleksje na temat fotografii i filozofii Kanemury. Sekcje dotyczące kadrowania i nakładania się tematów są szczególnie interesujące i edukacyjne. Dwujęzyczny format (angielski i japoński) jest korzystny dla czytelników.
Wady:Niektóre recenzje nie wspominają o konkretnych krytycznych uwagach lub wadach, przez co trudno jest zidentyfikować jakiekolwiek godne uwagi minusy.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Beta Exercise: The Theory and Practice of Osamu Kanemura
Beta Exercise: Teoria i praktyka Osamu Kanemury to pierwsza dwujęzyczna (japońsko-angielska) książka zawierająca przegląd teoretycznych prac japońskiego fotografa i artysty wideo Osamu Kanemury, wyjątkowego talentu i głosu w świecie awangardowej fotografii współczesnej.
Otwierający książkę esej "Life Is a Gift" poświęcony jest transformacji ludzkiego życia w wymienialny towar i związanej z tym abstrakcji. "Esej 01" rozwija ideę "techniki" fotograficznej Kanemury w erze, w której takie techniki stały się dostępne dla wszystkich, radykalnie podważając znaczenie ludzkiej subiektywności w procesie rejestrowania obrazu fotograficznego: "Możemy powiedzieć, że nowoczesna technologia stanowi technikę fotograficzną". Zamiast tego, argumentuje Kanemura, elementy pozatechniczne, takie jak koncepcja i wizja, będą musiały zrekompensować ekspresję indywidualności, której technika nie jest już w stanie przekazać.
Czerpiąc inspiracje z Kiyoshi Kurosawy i Karlheinza Stockhausena, esej "Dead-Stick Landing" rozwija teorię Kanemury o ruchomym obrazie jako systemie mechanicznym, rządzonym wyłącznie przez "włącznik-wyłącznik", podczas gdy "Essay 02" rozwija te idee w rozważaniach na temat czasu filmowego i doświadczenia nudy w kinie jako wyniku prawdziwej "lojalności" wyrażonej wobec maszyn, a nie historii.
Esejom towarzyszy obszerny dwuczęściowy wywiad z włoskim fotografem Marco Mazzim, poruszający tematy od technicznych aspektów sprzętu Kanemury, koncepcji nieedytowania i niszczenia kadru, po podobieństwo między dialektyką Mao a kamerą, obecność postaci ludzkiej jako śladu i politykę fotografowania Tokio.
Osamu Kanemura urodził się w 1964 roku w Tokio w Japonii. W latach 80., po występach jako muzyk punk-rockowy, wstąpił do szkoły filmowej "Image Forum" w Tokio, gdzie nakręcił kilka eksperymentalnych filmów na taśmie 16 mm. W 1990 roku wstąpił do Tokyo College of Photography, a przed ukończeniem studiów w 1993 roku został zaproszony na Biennale Fotografii w Rotterdamie w Holandii. Od tego czasu miał wiele wystaw indywidualnych i brał udział w różnych pokazach grupowych w Japonii i za granicą. Jego fotografie znajdują się w kolekcjach publicznych, w tym w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA), Art Institute of Chicago, Narodowym Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Tokio i Muzeum Sztuki w Jokohamie. Oprócz dobrze znanych czarno-białych fotografii miejskich, Kanemura kontynuuje również pracę nad filmami i ruchomymi obrazami.