Bestie Tarzana Edgara Rice'a Burroughsa, fantastyka, literatura, akcja i przygoda

Opinie czytelników

Książka „Bestie Tarzana” autorstwa Edgara Rice'a Burroughsa kontynuuje przygody Tarzana, który stara się uratować porwaną rodzinę przed antagonistami, wykorzystując zarówno własne umiejętności, jak i pomoc zwierząt z dżungli. Podczas gdy wielu czytelników uważa tę historię za zabawną i wciągającą, niektórzy uważają, że nie dorównuje ona dwóm pierwszym książkom z serii.

Historia jest zabawna i wciągająca, zachowując klasyczny klimat przygodowy. Wielu czytelników docenia nostalgiczny, staromodny styl pisania i wzruszające momenty w tej historii. Postacie, w tym zwierzęcy sprzymierzeńcy, dostarczają emocji. Czytelnicy uważają, że pisarstwo Burroughsa jest zabawne i łatwe do odczytania dla współczesnych odbiorców.

Historia może wydawać się przewidywalna i czasami nużąca, szczególnie dla tych, którzy byli zadowoleni z konkluzji poprzednich powieści. Niektórzy czytelnicy zauważają, że książka jest krótsza niż oczekiwano, a dynamika złoczyńców może wydawać się rozciągnięta w celu przedłużenia fabuły. Nie wszystkim czytelnikom spodobał się kierunek, w jakim zmierza fabuła, a niektórzy uznali ją za rozczarowującą w porównaniu do poprzednich części.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Beasts of Tarzan by Edgar Rice Burroughs, Fiction, Literary, Action & Adventure

Zawartość książki:

Gdy rozpoczyna się THE BEASTS OF TARZAN, Tarzan - jako lord Greystoke - osiedla się w cywilizowanym Londynie. Ale dwóch jego wrogów, Nikolas Rokoff i poplecznik Alexis Paulvitch, są na jego tropie.

Para porywa Jane i syna Tarzana, Jacka. Sam Tarzan zostaje uwięziony na bezludnej wyspie, ale z pomocą pantery Sheety i wielkiej małpy Akut udaje mu się wrócić na stały ląd. Tam spotyka Mugambi, gigantycznego wodza plemienia Wagambi, który staje się przyjacielem i sojusznikiem Tarzana na całe życie.

Grupa wyrusza w głąb dżungli w poszukiwaniu porywaczy - a kiedy Tarzan ich odnajduje, pozwala bestii w nim drzemiącej dokonać zemsty. Jest w tym piękna ironia - Tarzan przybył z dżungli do cywilizacji, a jego syn musi udać się z cywilizacji do dżungli.