Ocena:
Książka o Duncanie Edwardsie i George'u Bestze, napisana przez Gordona Burna, została ogólnie dobrze przyjęta, szczególnie chwalona za wnikliwą narrację i dogłębność badań. Wielu recenzentów docenia styl pisania Burna i eksplorację złożoności otaczających życie tych dwóch legend piłki nożnej. Pojawiają się jednak krytyczne uwagi dotyczące tempa książki i postrzeganej nierównowagi w skupieniu się na dwóch tematach.
Zalety:Informacyjna i wciągająca proza, doskonałe portrety postaci, dobrze zbadane, atrakcyjne nie tylko dla fanów piłki nożnej, piękny styl pisania, oferuje fascynujący wgląd w dogłębne życie i karierę Edwardsa i Besta.
Wady:Niektórzy uważali, że książka została zdominowana przez historię George'a Besta kosztem Duncana Edwardsa, i są mieszane uczucia co do ogólnej organizacji narracji. Kilku czytelników uznało ją za wybrakowaną, a jeden z nich określił ją jako najgorszą książkę, jaką kiedykolwiek przeczytał.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
Duncan Edwards rozegrał swój pierwszy mecz dla Manchesteru United w wieku piętnastu lat, a Walter Winterbottom, ówczesny menedżer Anglii, nazwał go "duchem brytyjskiego futbolu". Za 15 tygodniówek Edwards był najbardziej cenionym z Busby Babes. Potem, w lutym 1958 roku, przyszło Monachium. Pół dekady później George Best reprezentował odrodzone United. "Georgie" butików i laleczek.
"El Beatle" Pucharu Europy w '68 i Europejski Piłkarz Roku.
Zdaniem Pelego, najbardziej naturalnie utalentowany piłkarz, jaki kiedykolwiek żył. Przeszedł na emeryturę w wieku 27 lat i został zredukowany do roli bywalca barów Chelsea i tabloidów.
George, gdzie to wszystko poszło źle?
