Berray Mountain: Rytuał przejścia

Opinie czytelników

Berry Mountain: A Rite of Passage to historyczna autobiografia opowiadająca o doświadczeniach 16-letniego chłopca, Kingsleya L. Greene'a, podczas lata spędzonego jako strażak w Montanie w 1943 roku. Książka, oparta na jego wpisach w dzienniku, przedstawia urzekający opis jego osobistego rozwoju, wyzwań i obowiązków, z którymi musiał się zmierzyć w tak młodym wieku w kluczowym okresie historii.

Książka jest wciągająca i dobrze napisana, pozwalając czytelnikom głęboko połączyć się z bohaterami i ich doświadczeniami. Jest oparta na prawdziwych wydarzeniach, zapewniając autentyczność i służy jako inspirująca historia przejścia dla młodych czytelników. Podwójny styl narracji oddaje zarówno myśli młodego chłopca, jak i refleksje dojrzałego mężczyzny, wzbogacając opowiadaną historię. Wielu czytelników uznało ją za trudną do odłożenia, opisując ją jako zmieniającą życie przygodę.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że chociaż przetrwanie autora nigdy nie było wątpliwe, historia zawierała momenty młodzieńczej głupoty, które mogły być trzymające w napięciu. Ponadto kontekst historyczny może nie spodobać się osobom niezainteresowanym przygodami w dziczy lub historią Ameryki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Berray Mountain: A Rite of Passage

Zawartość książki:

Latem 1943 roku szesnastoletni chłopiec opuszcza wygodne i bezpieczne przedmieścia Wschodniego Wybrzeża i udaje się w Góry Skaliste w Montanie, by pracować dla amerykańskiej Służby Leśnej. Była to przygoda wyjątkowa jak na tamte czasy.

Trwała II wojna światowa, brakowało siły roboczej na froncie domowym, a tysiące mil kwadratowych lasów państwowych wymagało ochrony i opieki. Służba Leśna potrzebowała młodych mężczyzn w wieku poborowym, aby zaspokoić tę potrzebę. Pierwotnie zatrudnieni do pracy nad zwalczaniem rdzy pęcherzykowej sosny białej, autor i jego kumpel, Frank, wpadli w zupełnie inny rodzaj pracy, gdy leśniczy w Thompson Falls w Montanie polubił ich i wysłał do małej wioski Noxon nieco dalej na zachód, gdzie dołączyli do małej ekipy pracującej przy konserwacji szlaków.

Ich nowa praca zaprowadziła ich do jednych z najbardziej dzikich i nieokiełznanych zakątków Cabinet National Forest, gdzie mieszkali i pracowali na nierównych szlakach do wież przeciwpożarowych na szczytach gór.

To właśnie w tej roli rozwinęli umiejętności, siłę i wytrzymałość potrzebne do pracy i przetrwania w dziczy znacznie różniącej się od wszystkiego, czego doświadczyli wcześniej. W lipcu i sierpniu każdy z nich został przydzielony do pełnienia funkcji obserwatora ognia na niektórych z najwyższych szczytów, gdzie każdy z nich żył samotnie jako wartownicy obserwujący setki mil lasów rozciągających się pod nimi.

Samotne życie w pięćdziesięciometrowej drewnianej wieży na szczycie góry Berray o wysokości 6600 stóp, kilometry od cywilizacji, spowodowało głębokie zmiany w tempie dojrzewania autora. Radzenie sobie z całkowitą izolacją i samotnością wymagało ciągłej determinacji, a obowiązki związane z pracą były bardzo ważne. Każdy dzień stanowił psychologiczną bitwę, którą trzeba było stoczyć, próbując jednocześnie wykonywać przydzielone obowiązki i projekty.

To doświadczenie było prawdziwym "rytuałem przejścia". Chronologiczny wiek nic nie znaczył. Według słów autora: "To było lato, kiedy stałem się mężczyzną".