Belles and Poets: Intertextuality in the Civil War Diaries of White Southern Women
W książce Belles and Poets Julia Nitz analizuje pamiętniki ośmiu białych kobiet z Południa Stanów Zjednoczonych z czasów wojny secesyjnej, skupiając się w szczególności na tym, jak nadawały one sens otaczającemu je światu poprzez odniesienia do tekstów literackich. Nitz odkrywa, że wiele pamiętnikarek w chwilach niepewności i kryzysu włączało aluzje do wierszy, sztuk teatralnych i powieści, zwłaszcza dzieł Szekspira i brytyjskich poetów romantycznych. Podczas gdy wcześniejsze badania pomijały lub lekceważyły takie aluzje literackie w osobistych pismach, uznając je za zwykłe upiększenia lub oznaki elitarnego statusu społecznego, Nitz ujawnia, że odniesienia te funkcjonowały jako kody, za pomocą których pamiętnikarki kontemplowały swoje role w społeczeństwie i poruszały tematy związane z niewolnictwem, polityką Konfederacji, płcią i tożsamością osobistą.
Nowatorskie studium Nitz nad konstrukcją tożsamości i literacką intertekstualnością koncentruje się na pamiętnikach napisanych przez następujące kobiety: Eliza Frances (Fanny) Andrews z Georgii (1840-1931), Mary Boykin Miller Chesnut z Karoliny Południowej (1823-1886), Malvina Sara Black Gist z Karoliny Południowej (1842-1930), Sarah Ida Fowler Morgan z Luizjany (1842-1909), Cornelia Peake McDonald z Wirginii (1822-1909), Judith White Brockenbrough McGuire z Wirginii (1813-1897), Sarah Katherine (Kate) Stone z Luizjany (1841-1907) i Ella Gertrude Clanton Thomas z Georgii (1843-1907). Pamiętniki tych kobiet krążyły w powojennych stowarzyszeniach upamiętniających, a kilka z nich doczekało się publikacji. Publiczne uznanie, jakie otrzymały, pomogło ukształtować zbiorową pamięć o wojnie i, jak twierdzi Nitz, jeszcze bardziej legitymizowało pojęcia rasowej supremacji i segregacji. Porównywanie i kontrastowanie własnego życia z literackimi precedensami i fikcyjnymi wzorami do naśladowania pozwoliło pamiętnikarzom przetworzyć niedostatki wojny, utratę członków rodziny i zbliżającą się klęskę Konfederacji.
Belles and Poets ustala zakres, w jakim literatura oferowała środki do odkrywania idei i przekonań na temat hierarchii klasowych, płciowych i rasowych na Południu w czasie wojny secesyjnej. Praca Nitz pokazuje, że aluzje literackie w pamiętnikach wojennych ujawniają sposoby, w jakie niektóre białe kobiety z Południa radziły sobie z wojną i jej potencjalnymi zagrożeniami dla ich stylu życia.