Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka o behawioryzmie prezentuje mieszankę podziwu dla fundamentalnych idei Watsona i krytyki jego szczególnie kontrowersyjnych poglądów na wychowanie dzieci i psychologię. Podczas gdy wiele recenzji chwali jasność i oryginalność koncepcji, istnieją również poważne obawy dotyczące etycznych implikacji teorii Watsona.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i łatwa do zrozumienia
⬤ wprowadza rewolucyjne idee behawioryzmu
⬤ zapewnia cenny wgląd w ludzkie zachowanie i rozwój
⬤ uważana za ważny wkład we współczesną psychologię.
Wady:⬤ przestarzałe poglądy na wychowanie dzieci utożsamiane z nadużyciami
⬤ niektórym czytelnikom trudno było ją przeczytać
⬤ kontrowersyjne dziedzictwo dotyczące etyki w praktykach psychologicznych.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Behaviorism
Zawartość książki:
Watson był ojcem behawioryzmu. Jego obecnie szanowane wykłady na ten temat definiowały behawioryzm jako naukę przyrodniczą, która traktuje całe pole ludzkiego przystosowania jako swoje własne. Psychologia behawiorystyczna zajmuje się przewidywaniem i kontrolowaniem ludzkiej aktywności. Celem tej dziedziny jest możliwość, biorąc pod uwagę bodziec, przewidzenia reakcji lub widząc reakcję, poznania bodźca, który ją wywołał. Watson twierdził, że psychologia jest tak dobra, jak jej obserwacje: co organizm robi lub mówi w ogólnym środowisku.
Watson zidentyfikował "prawa" uczenia się, w tym częstotliwość i powtarzalność. Kimble jasno pokazuje, że behawioryzm Watsona, choć głęboko zadłużony u Iwana Pawłowa, wykraczał poza rosyjskiego mistrza w swoim podejściu do poznania, języka i emocji. Staje się jasne, że behawioryzm nie jest redukcjonistyczną karykaturą, za jaką często uważa się go w literaturze krytycznej. Już tylko z tego powodu praca ta zasługuje na szeroką lekturę.
Behawioryzm, jak to było typowe dla ówczesnej psychologii, oferował szeroki wachlarz zastosowań - o wszystkich z nich można powiedzieć, że mieszczą się po oświeconej stronie księgi. W czasach mieszanych przekazów Watson opowiadał się przeciwko biciu i znęcaniu się nad dziećmi, za wzorcami oświeconych technik zarządzania fabrykami oraz za leczeniem chorych i izolowaniem niewielkiej grupy przestępców niepodlegających korekcie. Wyprzedzając Thomasa Szasza, opowiadał się przeciwko doktrynie chorób ściśle psychicznych i za dokładną analizą chorób i zaburzeń behawioralnych. Błyskotliwe wprowadzenie Kimble'a do Watsona kończy się wyzwaniem dla subiektywizmu, aby dostarczyć dowodów na to, że behawioryzm Watsona nie może wyjaśnić ludzkich działań bez introspektywnych pojęć umysłu. Ta prawdziwa klasyka nauk społecznych w naszym stuleciu pozostaje istotna nie tylko dla prowadzenia badań psychologicznych, ale także dla studiów nad filozofią nauki i socjologią wiedzy.
