Publikacja V. Thomasa Pynchona w 1963 roku zmieniła krajobraz amerykańskiej literatury pięknej.
Becoming Pynchon: Genetic Narratology and V. oferuje szczegółowe badanie dramatycznych przemian, które miały miejsce, gdy fundamentalna powieść Pynchona przeszła od maszynopisu do opublikowanego dzieła. Luc Herman i John M.
Krafft rozwijają i wdrażają bogatą teorię narratologii genetycznej, aby zbadać działanie gatunku w powieści. Przeciwstawiając się obecnej dominacji narratologii kognitywnej, omawiają ogniskowanie, konstrukcję postaci i przywoływanie świadomości jako wskazówki do rozwijającej się narratologii fikcji historycznej Pynchona.
Ich teoretyczne interwencje oferują ważną i aktualną korektę w dziedzinie narratologii za pomocą metody, która przywraca autora do ram analitycznych. Herman i Krafft wykorzystują jako przewodnik maszynopis V., który pojawił się w 2001 roku, kiedy został nabyty przez Harry Ransom Humanities Research Center, a także korespondencję redakcyjną Pynchona z Corlies Smith, jego pierwszym redaktorem w J. B.
Lippincott. Becoming Pynchon tworzy kompleksowy i niezrównany obraz procesu pisania Pynchona, który spodoba się zarówno Pynchonianom, jak i szerzej badaczom postmodernizmu.
