Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka bada wczesne życie Samuela Becketta i jego relacje, szczególnie z ojcem i psychoanalitykiem Bionem. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali początkowe rozdziały za wciągające, inni skrytykowali książkę za nużącą i pozbawioną głębi w analizie terapii i pisarstwa Becketta.
Zalety:Interesujący wgląd we wczesne życie Becketta i jego relacje z ojcem i psychoanalitykami. Podkreśla emocjonalne związki Becketta i tworzenie postaci.
Wady:Książka staje się nużąca i brakuje w niej wystarczających szczegółów na temat relacji między Beckettem a Bionem. Analiza literacka jest postrzegana jako słaba i powierzchowna, co prowadzi do rozczarowania niektórych czytelników.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Beckett and Bion - The (Im)Patient Voice in Psychotherapy and Literature
Zawartość książki:
Niniejsza książka koncentruje się na psychoanalitycznej psychoterapii Samuela Becketta z W. R.
Bionem jako centralnym aspekcie zarówno radykalnych przemian literatury i psychoanalizy Becketta, jak i Biona. Niedawna publikacja korespondencji Becketta z okresu jego psychoterapii z Bionem stanowi punkt wyjścia do wyobrażeniowej rekonstrukcji tej psychoterapii, której kulminacją było słynne zaproszenie przez Biona swojego pacjenta na kolację i wykład C.G. Junga.
Podążając za przebiegiem tej psychoterapii, Miller i Souter śledzą rozwój radykalnego wykorzystania przez Becketta klinicznej metody psychoanalitycznej w jego pisarstwie, sugerując rozwój w jego postaciach literacko-analitycznej pracy poprzez przeniesienie do wyidealizowanego audytora znanego pod różnymi nazwami, najwyraźniej opartymi na Bionie.
Miller i Souter łączą to dążenie z przełomem Becketta od prozy do dramatu, gdy psychologia identyfikacji projekcyjnej przekształca się w fizyczną realizację. Lokalizują również pamięć Biona i przerabiają jego kliniczny kontakt z Beckettem, który figuruje jako "pacjent zero" w pionierskich postmodernistycznych psychoanalitycznych teoriach klinicznych Biona.
To odczytanie Becketta i Biona nie jest po prostu interpretacją, ale konstrukcją, która powstała w wyniku bardzo dynamicznego procesu, pełnego hipotez i niespodzianek. Nie neguje ona innych odczytań, ale dodaje gęstości teksturowanemu zrozumieniu tych dwóch genialnych myślicieli, z których każdy formalnie zajmuje się inną linią pracy, ale łączy ich to, co sam Bion mógłby nazwać "wzajemnym postrzeganiem" psychoanalizy. Jest ono wzajemne, ponieważ Beckett przekształcił myślenie psychoanalityczne w gatunek literacki, podczas gdy Bion przekształcił myślenie psychoanalityczne w rozumienie procesu.
Każdy z nich wykorzystywał ten sam obiekt, ale z różną uwagą i w różnych celach. Struktura książki podzielona jest na dwie części. Część I rozpoczyna się biograficznym wprowadzeniem Becketta i zawiera omówienie jego wczesnej metapsychologicznej monografii "Proust".
Przedstawia dwa lata psychoterapii Becketta, między 1934 a 193 rokiem, i odnosi się do kontekstów instytucjonalnych, w których ta psychoterapia miała miejsce, a także omawia historię i pochodzenie Wilfreda Biona. Część II odnosi się do radykalnego wykorzystania przez Becketta swobodnych skojarzeń jako formy literackiej i analizuje powieści Becketta, trylogię oraz jego twórcze przejście od prozy do dramatu.
Część ta kończy się badaniem teoretycznego wykorzystania przez Biona jego pracy z Beckettem.
