Baudrillard i psychoanaliza lacanowska

Oryginalny tytuł:

Baudrillard and Lacanian Psychoanalysis

Zawartość książki:

Książka ta jest pierwszą, która rozwija Baudrillardowską krytykę problematycznego sposobu, w jaki psychoanaliza Lacana, jako praktyka kliniczna, a przez to jako źródło teorii społeczno-kulturowej i filozoficznej, kontynuuje swoją próżną próbę (re)animacji podmiotu nieświadomości. Tekst poddaje w wątpliwość Lacanowskie pojęcie "realnego", nieświadomości "ustrukturyzowanej jako język" i jego konstrukt nadwyżki, jednocześnie badając powiązania między psychoanalizą a marksizmem. Pokazuje, w jaki sposób psychoanaliza Lacana, z jej wątpliwą etyką, staje się nieskończenie rekurencyjnym modelem symulacyjnym.

Seminarium kliniczne Lacana było wpływowe w środowisku intelektualnym Paryża w czasie, gdy Baudrillard pisał. Choć często odnosił się do psychoanalizy, Baudrillard nigdy nie napisał szczegółowej krytyki psychoanalizy; rusztowanie takiej pracy pojawia się jednak w całym zakresie jego twórczości. Tekst nakreśla również krytykę psychoanalizy Deleuze'a i Guattariego, podkreślając, w jaki sposób proponowana przez nich alternatywa pozostaje w opresyjnych warunkach naszego obecnego świata.

Książka ta jest niezbędnym źródłem dla teorii społecznej, krytycznej, kulturowej, literackiej, feministycznej i psychoanalitycznej. Książka ta jest interesująca dla studentów, badaczy i naukowców zajmujących się twórczością Jeana Baudrillarda i psychoanalizą Lacanowską, ale w szczególności dla tych, dla których nie wszystko jest w porządku z psychoanalizą, otwierając się na nowe kierunki poprzez kwestionowanie.