Bastard Battalion: Historia 83. batalionu moździerzy chemicznych podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka zapewnia dokładną i dobrze udokumentowaną historię, a niektórzy czytelnicy wyrażają wdzięczność za spostrzeżenia dotyczące służby wojskowej ich krewnych. Istnieją jednak obawy dotyczące nieścisłości i polegania na relacjach z drugiej ręki, co doprowadziło do znaczących błędnych opisów.

⬤ Doskonała i dokładna historia
⬤ dobrze udokumentowana
⬤ wdzięczność czytelników za osobiste powiązania z historią rodziny
⬤ autor reagujący na krytykę i chętny do poprawiania nieścisłości.

⬤ Niedokładność w relacjach
⬤ poleganie na wspomnieniach z drugiej ręki
⬤ błędna charakterystyka osób
⬤ obawy o osobiste uprzedzenia wpływające na dokładność historyczną.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bastard Battalion: A History of the 83rd Chemical Mortar Battalion in World War II

Zawartość książki:

Kiedy 83. batalion moździerzy chemicznych został zdezaktywowany 26 listopada 1945 r. w Camp Myles Standish w Taunton w stanie Massachusetts, na jego koncie widniały: 3 Krzyże Zasługi (wszystkie pośmiertnie), 5 Legii Zasługi (jedna pośmiertnie), 9 Medali Żołnierskich, 39 Srebrnych Gwiazd, 97 Brązowych Gwiazd, 5 Croix de Guerre oraz 876 Purpurowych Serc i 91 skupisk Dębowych Liści. 3 odznaczenia jednostkowe, 508 dni w walce i około 500 000 wystrzelonych pocisków. Wspierali również 17 dywizji piechoty, 3 dywizje pancerne, 2 dywizje powietrznodesantowe i liczne grupy zadaniowe, w tym Rangersów i brytyjskich komandosów, a także walczyli pod dowództwem 6 korpusów amerykańskich, 1 korpusu francuskiego, 2 armii amerykańskich i 1 armii francuskiej. Walczyli na dwóch kontynentach i uczestniczyli w sześciu kampaniach, w tym w atakach amfibijnych i szybowcowych.

Ich siła ognia była odczuwalna na Sycylii, we Włoszech, Francji, Niemczech i Austrii. Miejsca takie jak Gela, San Pietro, Ceppagna, Anzio, Minturno, Venafro, Briancon, Wogezy, Colmar Pocket, Zellenberg i Riquewihr widziały ich w najlepszym wydaniu. Batalion stracił również prawie połowę swojej liczby w zatonięciu LST 422, jednej z największych tragedii morskich II wojny światowej. A po tym wszystkim zostali sklasyfikowani jako Siły Służbowe, które nie były uprawnione do noszenia odznaki bojowej, na którą wielokrotnie zasłużyli.

Autor spędził prawie dziesięć lat badając tę książkę, przeprowadzając wywiady z wieloma weteranami, spędzając niezliczone godziny w Archiwach Narodowych czytając oficjalne raporty, uczestnicząc w zjazdach i zbierając tysiące zdjęć. Ta książka to naprawdę świetna książka o II wojnie światowej i odpowiednie dziedzictwo dla ludzi z 83.