Barefoot Eulogist: Wypowiadanie dobrego słowa stojąc na świętym gruncie

Oryginalny tytuł:

The Barefoot Eulogist: Speaking a Good Word While Standing on Holy Ground

Zawartość książki:

Eulogia pochodzi od greckich eu i logos, co oznacza "dobre słowo". Eulogia to dobre słowo o osobie, która zmarła, zwykle wypowiadane podczas pogrzebu lub nabożeństwa żałobnego, a czasem podczas nabożeństwa pogrzebowego. Podczas moich 33 lat jako pastor Village Baptist Church w Bowie, Maryland, wygłosiłem wiele eulogii dla członków kościoła, byłych członków kościoła, rodziny członków kościoła i innych osób ze społeczności. Przez lata wygłaszałem również mowy pożegnalne dla członków mojej własnej rodziny: mojej babci, mojej szwagierki, mojego ojca, mojej siostry i mojego szwagra. Służenie jako mówca pogrzebowy jest jedną z moich najważniejszych i najbardziej znaczących posług.

Cel eulogii jest co najmniej potrójny: wyrażenie naszego żalu, wspomnienie osoby, która zmarła i podniesienie naszej chrześcijańskiej nadziei. Moim celem podczas pisania i wygłaszania mowy pogrzebowej jest opowiedzenie historii danej osoby ze szczerością i współczuciem oraz pocieszenie rodziny i przyjaciół zapewnieniem o Bożej obecności i naszej nadziei na życie wieczne.

Eulogia może zawierać refleksje na temat fragmentów Pisma Świętego, ale skupia się na wspominanej osobie i naszej chrześcijańskiej nadziei w obliczu straty. W przeciwieństwie do kazań, w których często używam ilustracji z własnego życia, eulogie opowiadają historie kogoś innego, a ja staram się zminimalizować własne ślady, z wyjątkiem relacji z osobą, którą się wspomina.

Eulogie są bardziej refleksyjne i mniej dydaktyczne niż kazania. Zapraszają nas do refleksji nad życiem osób, których już z nami nie ma, ale których wpływ jest nadal odczuwalny. Eulogie poszukują obecności Boga w następstwie straty. Mówią dobre słowo zarówno o wspominanych osobach, jak i o Bogu, który je trzyma - i nas.

Eulogista przemawia w imieniu osoby, której już z nami nie ma, w imieniu rodziny i przyjaciół tej osoby, a także w imieniu Boga. To niesamowita odpowiedzialność mówić w imieniu innych, a jednak można to zrobić. Nawet jeśli znam osobę, która zmarła, staram się dowiedzieć o niej jak najwięcej.

Celem tej książki jest przedstawienie przykładów mów pożegnalnych, które wygłosiłem, w nadziei, że pomogą one innym wygłaszającym mowy pożegnalne w sztuce i rzemiośle pisania hołdów dla zmarłych, zapewnią pocieszenie tym, którzy są w żałobie i podniosą chrześcijańską obietnicę życia wiecznego.

Członkowie rodzin, którzy przeżyli, pozwolili mi podzielić się tymi eulogiami swoich bliskich, zarówno jako sposób na ich zapamiętanie, jak i pomoc innym. Na zakończenie każdego rozdziału przedstawiam kilka refleksji na temat wygłoszonej mowy pogrzebowej, aby zachęcić czytelnika do zastanowienia się nad tym, jak została ona stworzona i jak podstawowe zasady pisania mowy pogrzebowej można dostosować do konkretnych okoliczności.