Barbour's Bruce (ok. 1375 r.) to najstarszy znaczący utwór literacki w języku staroszkockim.
W czterowierszach opowiada o wyczynach Roberta Bruce'a i jego zwolenników, w szczególności Jamesa Douglasa i Thomasa Randolpha. Ich heroiczne działania, w tym bitwy przeciwko przeciwnościom losu i sprytne manewry, a także otwarta wojna, dają okazję do dyskusji na temat dobrego przywództwa, świętowania wolności i budowania szkockości wraz z narracją z wystarczającą ilością weryfikowalnych szczegółów historycznych, aby uczynić ją przekonującą i przekonującą. Narracja Barboura pośrednio umiejscawia Bruce'a i Douglasa na tle europejskich tradycji Dziewięciu Godnych, zwłaszcza Aleksandra, i wykazuje wyrafinowane poczucie struktury w centralnym miejscu Bannockburn i przemówieniu Bruce'a na temat wolności.
To wydanie autorstwa McDiarmida i Stevensona, niedostępne od kilku lat, zostało wznowione przez Scottish Text Society. Oprócz tekstu zawiera ono pełne wprowadzenie, przypisy i słowniczek.
