Ocena:
Książka „Barbarians, Marauders, and Infidels: The Ways of Medieval Warfare” autorstwa Antonio Santosuosso przedstawia zabawny przegląd średniowiecznych działań wojennych i upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego, włączając jednocześnie elementy konfliktu religijnego. Podczas gdy wielu czytelników docenia opowiadanie historii i wciągający styl, niektórzy krytykują brak głębi i ciągłości w narracji historycznej.
Zalety:⬤ Zabawna i łatwa w odbiorze narracja.
⬤ Dobry materiał wprowadzający dla osób zainteresowanych historią średniowiecza.
⬤ Wciągające winiety, które ożywiają tekst.
⬤ Dobrze zbadany z szerokim przeglądem taktyki wojskowej i organizacji politycznej.
⬤ Pouczające dla czytelników poszukujących wiedzy na temat konfliktów i dynamiki między plemionami i religiami.
⬤ Brak głębi, kompletności i ciągłości; główne sekcje historii są pomijane.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że tekst jest rozwlekły i trudny do utrzymania zainteresowania.
⬤ Niekompletne rozwinięcie głównych tematów i twierdzeń, zwłaszcza dotyczących taktyki wojskowej.
⬤ Pomija istotne elementy, takie jak mongolski wpływ na średniowieczne działania wojenne.
⬤ Niezalecana dla poważnych studentów historii poszukujących szczegółowej i naukowej analizy.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Barbarians, Marauders, and Infidels
Barbarians, Marauders, and Infidels bada motywy i grozę wojny w średniowieczu, powstanie i upadek grup etnicznych i religijnych oraz działania dobrych i złych przywódców wojskowych w tym brutalnym i barwnym okresie.
W tej obszernej kronice postacie historyczne i główne kampanie, takie jak Karol Wielki, Madziarzy i krucjaty, nie są przedstawiane jako ikony, ale jako żywa część ich czasów, ze wszystkimi ich osiągnięciami i ludzkimi porażkami. Santosuosso twierdzi, że wojna przez większość średniowiecza była prowadzona dla Boga, osobistych korzyści i honoru.
Zarówno chrześcijanie, jak i muzułmanie często tłumaczyli swoje akty przemocy na wojnie wolą Boga. Oprócz motywacji religijnej, żołnierze, jeśli należeli do klasy wyższej, wierzyli, że akty odwagi były niezbędnym aspektem zdobycia honoru w społeczeństwie. Wreszcie, wojna stanowiła sposób na osiągnięcie korzyści materialnych w okresie chronicznego niedostatecznego zatrudnienia i niskiego dobrobytu.
Szczególny nacisk położono na masowe przejścia z jednego okresu do drugiego w epoce średniowiecza. Autor wyjaśnia, w jaki sposób zmiany te odzwierciedlały środowisko, w którym charyzmatyczni przywódcy, Kościół i arystokracja odgrywali wiodącą rolę jako "menedżerowie" sztuki i praktyki wojennej, a zwykle jako główni aktorzy na polu bitwy.